غزلیات
شمارهٔ ۱ : گلرنگ شد در و دشت، از اشکباری ما شمارهٔ ۲ : دوش یارم زد چو بر زلف پریشان شانه را شمارهٔ ۳ : بیسر و پایی اگر در چشم خوار آید ترا شمارهٔ ۴ : ای که پرسی تا به کی دربند دربندیم ما شمارهٔ ۵ : گر که تأمین شود از دستِ غم آزادیِ ما شمارهٔ ۶ : در سیاست آنکه شاگرد است طفلِ مکتبی را شمارهٔ ۷ : ز بس ای دیده سر کردی شبِ غم اشکباری را شمارهٔ ۸ : به هنگامِ سیهروزی عَلَم کن قَدِّ مردی را شمارهٔ ۹ : میدهد نیکو نشان کاخی مکانِ فتنه را شمارهٔ ۱۰ : باز گویم این سخن را گرچه گفتم بارها