عمان سامانیقصاید
شمارهٔ ۱ - قصیده انجمنیه عمان سامانی شعرای اصفهان در نیمه دوم سده ۱۳ هجری : دیگران را شور بستان بر سر و شوق چمن شمارهٔ ۲ - در مدح زبده اوصیا و سرور اولیا و نخبه اتقیا حضرت علی(ع) : می دهی ساغر به یاد آن لب میگون مرا شمارهٔ ۳ - قصیده فریده در مدح یعسوب دین امیرالمؤمنین علی(ع) : به پرده بود جمال جمیل عزوجل شمارهٔ ۴ - در تهنیت عید غدیر و مدح حضرت امیر سلام الله علیه : بریخت صاف و نشاط از خم غدیر به جام شمارهٔ ۵ - در مدح هژبر سالب و شهاب ثاقب اسد الله الغالب علی بن ابیطالب علیه السلام : زندگانی چیست دانی؟ جان منور داشتن شمارهٔ ۶ - در شکایت از روزگار و منقبت حیدر کرار صلوات الله و سلامه علیه : بس فشرد از پنجه بیداد، گردون نای من شمارهٔ ۷ - در مدح مولی الموالی حضرت اسدالله الغالب علی بن ابیطالب علیه السلام : دو هفته ماه من ای لعبت بهشتی رو شمارهٔ ۸ - در ستایش دو علت ایجاد و دو مایه خلقت بنی آدم النبی الاکرم و الولی الافخم صلوات الله علیهما : بزرگ مایه ایجاد قادر ازلی شمارهٔ ۹ - در منقبت محبوب کل و هادی سبل حضرت علی(ع) : دایم به یاد قامت آن سرو کشمری