هوش مصنوعی: دیگران را شور و هیجان بر سر و شوق چمن ما و رندان شعرخوان و فضای انجمن در بر گرفته است.

هوش مصنوعی: ما اهل هنر هستیم و جمع ما مانند ستاره‌های آسمان می‌درخشد؛ گفتار ما مانند بلبلانی است که در باغ به آواز می‌آیند و جمع ما مانند گل‌زار است.

هوش مصنوعی: وارد شو تا جایی را ببینی پر از دانش و روح. وارد شو تا باغی را ببینی پر از سرو و گل شمشاد.

هوش مصنوعی: جایی برای جمع شدن آماده است که در آن محبت و صفا وجود دارد. این محفل از هر گونه تکلف و مشکلات دور است و به نوعی به همه آزادی و راحتی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: در یک طرف، جوانان با ظرافت غزل می‌خوانند و در طرف دیگر، رقبای قدیمی به مستی و شیوایی سخنرانی می‌کنند.

هوش مصنوعی: تمام دانایان دارای حکمت هستند، همه افراد با فضیلت دارای فضیلت هستند، تمام صاحبان دانش افراد عالم هستند و همه استادان در رشته خود مهارت دارند.

هوش مصنوعی: در این محفل خوشایند و پر از شادی، تمام زیبایی‌ها و ذوق‌ها جمع شده‌اند. مانند شمع‌هایی که در آسمان می‌درخشند، این جمع نیز روشنایی و سرور را به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: این شخص که ریاست این جمع را بر عهده دارد، به قدری تحت تأثیر نور و روشنایی آفتاب قرار گرفته است که حتی نمی‌تواند صحبت کند.

هوش مصنوعی: عارفی که در تمام وجودش صبر و پذیرش و رضا دیده می‌شود، و فردی که از سر تا پایش دانش، فضیلت و هوشمندی موج می‌زند.

هوش مصنوعی: پدر هنر، کسی است که از فقیران حمایت می‌کند و هم در پنهان و هم در آشکار از آنها نگهداری می‌کند.

هوش مصنوعی: در این سرزمین کسی نیست که به درستی علم عرفان را بشناسد و به آن دست یابد، جز شاید بوالوفا که از کارهای خود برمی‌خیزد یا اویس که در زمان خودش می‌درخشد.

هوش مصنوعی: او مانند ماه در صدر جمع قرار دارد و دیگران دور او جمع شده‌اند، مانند دانه‌های یک رشته گرد هم آمده‌اند.

هوش مصنوعی: یک نفر فقیر وجود دارد که در وجودش گنجینه‌ای پنهان است، گنجینه‌ای که در آن تمام سنگ‌های قیمتی مثل لعل‌های بدخشان و دیگر زیبایی‌ها مانند آنچه در عدن است، نهفته است.

هوش مصنوعی: یک عارف خوشبخت و شاداب، انسانی دانا و باهوش است که ویژگی‌های برجسته‌ای دارد. همچنین، یک فرد با استعداد و ماهر در ادبیات، توانایی‌هایش را به خوبی نشان می‌دهد و در قضاوت و آزمون‌های ادبی مهارت دارد.

هوش مصنوعی: و دیگر نور که مانند خورشید با عظمت و شکوه از آسمان به سمت مردم در جمع می‌تابد.

هوش مصنوعی: این شعر درباره ویژگی‌های حضرت پیامبر (ص) است، هرچند که شاعر در واقع به مدح ابوالقاسم حسن پرداخته است.

هوش مصنوعی: شعر او مانند بهشت است، چون در اشعارش هر آنچه که در بهشت به ما وعده داده شده، وجود دارد.

هوش مصنوعی: او مانند یک مسکین در هنر، بی‌خبر و ساده است. این شخص و آن شخص هر دو در جنبه‌ای خاص از زندگی خود به سادگی و بی‌خبری مشغولند؛ یکی از آن‌ها آگاه و بیدار است و دیگری نسبت به مسائل عاطفی و انسانی حساس و مهربان.

هوش مصنوعی: هر دو به گونه‌ای احساس می‌کنند که یک روح دارند، در حالی که در دو جسم متفاوت جای گرفته‌اند. به ظاهر، این دو نفر در دو لباس مختلف دیده می‌شوند، ولی در درون یکی هستند.

هوش مصنوعی: آن کسی که در بازار سخن به خوبی می‌درخشد، اشعارش برای جان‌ها باارزش و گرانبهاست.

هوش مصنوعی: دلش را هر چیزی که در باغ ارم یادآور شود و قلمش را هر چیزی که در رنگ و بوی آهوی ختن حس کند، پر می‌کند.

هوش مصنوعی: و دگر چیزی که باقی است، مانند آب که از نظم بقا به وجود می‌آید، غم را از دل دور می‌کند و جان را به تن زندگی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: ای کسی که عطر و بوی خوش به همراه داری، وقتی قلم را بر می‌داری تا بنویسی، مانند جواهراتی ارزشمند از گوهرها می‌ریزید. و وقتی در محفل صحبت می‌کنی، مثل این است که دهن تو پر از گنجینه‌های با ارزش می‌شود.

هوش مصنوعی: یکی از پسران هما که در دانش و علم برتری دارد، زیر پرهای او از قاف تا قاف، سخن و کلام وجود دارد.

هوش مصنوعی: در آن باغی که او به بلبل خوش‌خوان تبدیل شده، گوش دادن به آواز زاغ و زغن نادرست و ناچیز است.

هوش مصنوعی: و دیگر کسی که در دانش و علم سرگردان است، شعری دارد که به مانند شیرینی‌ای می‌باشد که روح مرد و زن را تازه می‌کند و لذت می‌بخشد.

هوش مصنوعی: شعرهای قناد به اندازه کمی کاه در یک دکه ارزش دارند، در حالی که اشعار طباخ می‌توانند فضایی شاداب و زنده ایجاد کنند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به دو حالت اشاره می‌کند. یکی اینکه افرادی که از شعرهای زیبا و دلنشین لذت می‌برند، به آرامش می‌رسند و احساس شادمانی می‌کنند. و دیگری اینکه این شعرهای زیبا می‌توانند ذهن و احساسات دیگران را از آشفتگی‌ها و ناامیدی‌ها دور کنند و به آن‌ها روحیه و امید ببخشند. به طور کلی، شعرهای نغز و دلنشین می‌توانند محل تجمعی برای افکار مثبت و احساسات خوشایند باشند.

هوش مصنوعی: یک فرد خوشبخت که از خوشبختی خود باقی مانده، در جشن‌ها و عیدها می‌درخشد. و دیگری جامی است که از دل‌سوزی و مهربانی صاحب خود باقی مانده و در زندگی همچنان ادامه دارد.

هوش مصنوعی: شخصی دیگر به نام پروین وجود دارد که شعرهایش به اندازه‌ای شیرین و خوشمزه است که مانند شهد و شیر مخلوط می‌شود و طعم دلپذیری را به ذهن و احساسات فرد می‌دهد.

هوش مصنوعی: و البته کشاورزی که در مزرعه‌اش با نظم و ترتیب گل‌های نسرین، شقایق و یاسمن را پرورش می‌دهد، نشان‌دهنده‌ی تلاش و دقت او در کارش است.

هوش مصنوعی: شعر دیگر با ویژگی‌های عالی همراه است و شاعرش به طرز خوشبختی می‌بیند.

هوش مصنوعی: شخصی به چشمان بازیگوش و فریبنده‌اش اشاره می‌کند که پر از ناز و نازک‌دلی است. دیگری نیز درباره‌ی محبوبش صحبت می‌کند و می‌گوید که او قدی زیبا و بلند دارد که شبیه درخت نارون است.

هوش مصنوعی: این جمله اشاره به زیبایی و جذابیت دارد. به نوعی فردی را توصیف می‌کند که زیبایی و شکوه فوق‌العاده‌ای دارد، به طوری که لب‌هایش به میوه‌ای خوشمزه و قدش به درختی بزرگ و استوار تشبیه شده است. به طور کلی، این بیان نشان‌دهنده ستایش از ویژگی‌های ظاهری و شکوه آن شخص است.

هوش مصنوعی: من در ستایش صاحب کیهان و فرمانروای خوشبخت، امین الدوله، شعر می‌سرایم.

هوش مصنوعی: من خدمتگزار عمان هستم و مانند قطره‌ای از دریای آن استاد بزرگ در نظم و شعر، به مدح تو پرداخته‌ام و سرزمین صفاهان را وطن خود می‌دانم.

هوش مصنوعی: برای ستایش تو، همه‌ی وجودم مانند ابری است که بارش دارد. برای وصف تو، روحم همچون دریا است که موج می‌زند.