هوش مصنوعی: دو هفته است که ای معشوق بهشتی‌رو، چه شده که دیگر به من توجه نمی‌کنی و از کنارم دوری؟

هوش مصنوعی: تو زیبای بدون عیب و نقصی هستی و بر من لازم است که به تو احترام بگذارم. چرا که جای تو، یعنی جایی که تو هستی، بسیار زیباتر از هر جایی دیگر است.

هوش مصنوعی: ناز و زیبایی کبک و طرز راه رفتن طاووس به تو مربوط می‌شود، و همچنین قدرت شیر و فرار آهو نیز به تو ارتباط دارد.

هوش مصنوعی: موهای پیچیده و زیبا را چون حلقه‌های نیرنگ به چشمان فریبنده‌ات پنهان کرده‌ای که خود دنیایی از جادو و سحر را در خود نهان دارد.

هوش مصنوعی: گاهی از دل من سراغ می‌کنی و گاهی از جسم من. به جان خودت، تو بهتر از هر دو حال من را می‌دانی.

هوش مصنوعی: مرا فقط یک تن است و آن هم به خاطر زیبایی چهره‌ات به هلاکت می‌رسد؛ و من فقط یک دل دارم که به اسارت گیسوان تو درآمده است.

هوش مصنوعی: تو در راه رفتن و ناز و زیبایی خود غرقی، اما من از درد جدایی‌ات به شدت ناله می‌کنم و حالت من شبیه به زاری و غمگینی است که در دل دارم.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که چشم‌هایش مست و زلف‌هایش تابیده است و با ناز پرده‌ای را کنار زده تا چهره‌ی زیبا و دلکشش را نشان دهد.

هوش مصنوعی: دل‌ها را به زنجیر کشیده و طره‌ای از مو بر سر آن‌ها آویخته است و ابروها به مانند خنجری تهدیدآمیز به سوی جان‌ها نشانه رفته است.

هوش مصنوعی: به گونه‌ای بر من حمله‌ور می‌شوی که همچون شیر بر طعمه‌اش، و چنان دل مرا تسخیر می‌کنی که دیگر به راحتی رها نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: از در و مروارید پرم کن، کلبه‌ام را با بوی خوش مشک و عطر عنبر پر کن.

هوش مصنوعی: او به زیبایی و ناز با چهره‌اش نور افشانی می‌کند و با گیسوانش به صورت هنرمندانه‌ای مرا می‌فریبد.

هوش مصنوعی: گاه گاهی می‌گویی که کولاله را به این شکل رنگ کرده‌اند و گاه گاهی می‌گویی که مشک را به این شکل معطر کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر انصاف داری، به من نگاه کن و مرا بشناس. اما اگر منکر هستی، مرا رد کن و از دور ببین.

هوش مصنوعی: گاهی می‌گویی که یک جام شراب خالص بیاور، و گاهی از تو می‌خواهم که ستایشی از حضرت علی (ع) بگویی.

هوش مصنوعی: علی(ع) به عنوان پیشوای عرب، فرمانروای سرزمین ایمان است و همچنان که در بازی چوگان، آسمان به دور او می‌چرخد.

هوش مصنوعی: کجا می‌توانم انسانی را پیدا کنم که به این اندازه بافضیلت و نیکو باشد؟ کجا دلیلی برای جوانمردی او پیدا کنم که از این بهتر باشد؟

هوش مصنوعی: آیا ممکن است در مسیر حق، گاهی به فقیر، جوع و نیازش نان داده شود؟ آیا در روز پیروزی بر دشمن، کسی سرش را فدای دین کرده است؟

هوش مصنوعی: کشور دین را با ضربه‌ی شمشیر فتح کرد و با قدرت بازویش، دشمن را متزلزل ساخت.

هوش مصنوعی: به دست قدرت، درخت خیبر به این شکل در آمده است و باید بدانیم که نیروی خداوند در این تغییر نقش داشته است.

هوش مصنوعی: اگر دشمنانش از روی کینه توزی به او آسیب بزنند، نگران نباش؛ چرا که صدای پارس سگان به گوش شیر نمی‌رسد و او از آن نمی‌ترسد.

هوش مصنوعی: اگر کسی در خدمت او باشد، چه غلام باشد و چه خواجه، و اگر کسی در آشپزخانه‌اش کار کند، چه کنیز باشد و چه بانو، همه در خدمت او هستند.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که به نیازمندان با محبت و مهربانی رفتار می‌کند، و همواره به بی‌پناهان با انصاف و رحمت نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: امروز می‌خواهم از زیبایی‌های تو صحبت کنم، حتی اگر به خاطر این کار مرا به کفر و بی‌دینی متهم کنند.

هوش مصنوعی: تو آن کسی هستی که به خاطر درک و شناختی که از تو وجود دارد، هنوز آدمی در حیرت و شگفتی است.

هوش مصنوعی: یکی از نخستین مخلوقات، به یکتایی خداوند اشاره می‌کند و می‌گوید که هیچ الهی جز او نیست.

هوش مصنوعی: خدا تو را به استجابت دعا دعوت کرده و پیامبر نیز به تو وصیت کرده است. تو هم منتخب اویی و هم جانشین او.

هوش مصنوعی: اگر هوا باران نیفشاند و بخواهد با خشم از آسمان ببارد، زمین نخواهد رویید؛ اگر هم بخواهد با قهر بر روی زمین ببارد، باز هم رشد نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: من و ستایش تو و این عقل بیچاره، چگونه می‌تواند درباره‌ی وضعیت خانه صحبت کند، در حالی که در کوچه‌ها هیچ راهی ندارد؟

هوش مصنوعی: از محبت سرزمین عمان نگاه کن و شعر تلخی را که به اشعار خواجه و خواجو کنایه زده، بخوان.

هوش مصنوعی: مدح و ستایش تو حد و مرز ندارد، اما قافیه‌ای وجود ندارد که طبع شاعران پیش از این به دنبال آن بوده باشند.

هوش مصنوعی: همواره وقتی که به سنگ و سبو ضربه می‌زنند، بویی از نفاق و توافق به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: دوستان و هم‌رزمان تو همواره گرانقدر و ارزشمند هستند، مانند سنگ‌های قیمتی. در حالی که دشمنان و منافقانت همیشه ناامید و دل شکسته‌اند، مانند یک سبو که به زمین افتاده و شکسته شده است.