جلایرنامه
جلایر نامه مثنویی است هزلی که ابوالقاسم قائم مقام آن را به نظم در آورده و آن از زبان «جلایر» نام -یکی از نوکران مؤلف- نوشته شده و کنایات و تعریضاتی به یکی از شاهزادگان دارد. این مثنوی موجب الهام ایرج میرزا در عارفنامه و بعضی مثنویات دیگر شده.
بخش ۱ : چنین گوید غلام تو جلایر بخش ۲ : جلایر در سواری اوستاد ست بخش ۳ : جلایر هر دو چشمش سرمه دارد بخش ۴ : جلایر سینه پر سوز دارد بخش ۵ : جلایر قرض او بی حد و مر، شد بخش ۶ : جلایر یک سفر بغداد کرده بخش ۷ : امام و پیشوا در خنده افتاد بخش ۸ : خوشا آنان که ملک و آب دارند بخش ۹ : جلایر زان شدید الجوله آید بخش ۱۰ : جلایر مرکب رهوار دارد