ابیات پراکنده
شمارهٔ ۱ : نخست عقل درین ره خراب کرد مرا شمارهٔ ۲ : ایزد جزای مستی من کی دهد مگر شمارهٔ ۳ : به داغی بستم آیین طراوت لالهزاری را شمارهٔ ۴ : خاک آن کوی فصیحی ز جبین رنجه مکن شمارهٔ ۵ : گفتیم بشکفیم دو روزی در این چمن شمارهٔ ۶ : زنده میگردم پس از مردن چو بر من بگذری شمارهٔ ۷ : خنده میبینی ولی از گریه دل غافلی شمارهٔ ۸ : خنده میبینی ولی از گریه دل غافلی شمارهٔ ۹ : به زیر خاک فصیحی به چشم گریان رفت شمارهٔ ۱۰ : خاکستر منصور تو را باز توان سوخت