فصیحی هروی » دیوان اشعار » ابیات پراکنده » شمارهٔ  ۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خنده می‌بینی ولی از گریه دل غافلی</p></div>
<div class="m2"><p>خانه ما اندرون ابرست و بیرون آفتاب</p></div></div>

دیوان فصیحی هروی به کوشش ابراهیم قیصری - فصیحی هروی - تصویر ۲۷۹

شمارهٔ  ۸

خنده می بینی ولی از گریه دل غافلی
خانه ما اندرون ابرست و بیرون آفتاب

هوش مصنوعی: این شعر بیان‌گر تضاد بین ظاهر و باطن احساسات است. شاعر اشاره می‌کند که ممکن است در ظاهر لبخند و خنده وجود داشته باشد، اما در درون دل غم و گریه وجود دارد. همچنین، با اشاره به خانه‌ای پر از ابر و بیرونی آفتابی، به تفاوت وضعیت درونی و بیرونی زندگی اشاره می‌کند.

شمارهٔ  ۶

شمارهٔ  ۷

هوش مصنوعی: خنده‌هایی که می‌بینی، در حالی است که در دل، غم و اندوهی وجود دارد. در درون خانه‌مان، حالتی غمگین مانند باران است، اما بیرون از آن، آفتاب و روشنایی وجود دارد.

خنده می‌بینی ولی از گریه دل غافلی

خانه ما اندرون ابرست و بیرون آفتاب

شمارهٔ ۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده