گنجور
شاطر عباس صبوحیشاطر عباس صبوحی

غزلیات ناتمام و اشعار پراکنده

مبتلا : من آن مرغم که افکندم به دام صد بلا خود را زلف تو : چو سوخت خال تو دل، عاشقان، یکدله را ناز کن : ناز کن، ناز، که نازت به جهان می‌ارزد تعبیر خواب پریشان : آهوی چشم تو نازم که چو نخجیر کند تصویر : مصوّر آمد و روی تو را چو ماه کشید قند لعل : ره دل را بتا زان شوخ چشم مست رهزن زن