صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۶۵۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از سخن چند چو سی پاره پریشان گردی؟</p></div>
<div class="m2"><p>مهر زن بر لب گفتار که قرآن گردی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جگر خود مخور از حسرت گلزار خلیل</p></div>
<div class="m2"><p>آتش خشم فروخور که گلستان گردی</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>باش واله که درین دایره بی سر و پا</p></div>
<div class="m2"><p>می شوی مرکز اگر دیده حیران گردی</p></div></div>

شمارهٔ ۶۵۲

از سخن چند چو سی پاره پریشان گردی
مهر زن بر لب گفتار که قرآن گردی
جگر خود مخور از حسرت گلزار خلیل
آتش خشم فروخور که گلستان گردی
باش واله که درین دایره بی سر و پا
می شوی مرکز اگر دیده حیران گردی

هوش مصنوعی: این شعر به مضامین عشق و حال انسانی اشاره دارد. شاعر به شنونده می‌گوید که اگر از سخنان پراکنده و ناپایدار دلگیر شود، باید از احساسات منفی دوری کند و بر عشق و محبت تمرکز کند. او همچنین به حسرت زنده‌دل در عشق و خشم اشاره کرده و توصیه می‌کند که با آرامش و تفکر، به جای غم و عذاب، به سمت حقیقت و زیبایی برویم. در نهایت، شاعر به این نکته می‌رسد که با حیرانی و تفکر عمیق می‌توان به مرکز وجود خود دست یافت.

شمارهٔ ۶۵۰

شمارهٔ ۶۵۱

هوش مصنوعی: اگر سخن را بی‌دلیل پخش کنی و پراکنده‌گویی کنی، مثل این است که دانه‌های پُر از مهر و محبت را در لبانت کم‌ارزش کنی؛ پس باید با دقت و فکر، سخن بگویی تا ارزش و تاثیر خود را حفظ کند.

از سخن چند چو سی پاره پریشان گردی؟

مهر زن بر لب گفتار که قرآن گردی

هوش مصنوعی: ناراحتی و حسرت خود را بابت زیبایی‌های باغ خلیل در دل نگه‌دار و خشم خود را کنترل کن، زیرا در غیر این صورت، به دنیایی پر از درد و نگرانی دچار خواهی شد.

جگر خود مخور از حسرت گلزار خلیل

آتش خشم فروخور که گلستان گردی

هوش مصنوعی: اگر در این دنیا با سر و پا بی‌خبر از خود باشی، ممکن است به مرکز توجه و حیرت تبدیل شوی.

باش واله که درین دایره بی سر و پا

می شوی مرکز اگر دیده حیران گردی

شمارهٔ ۶۵۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده