صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۶۰۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تیغ دو دم بود لب خندان به چشم من</p></div>
<div class="m2"><p>شاخ گل است زخم نمایان به چشم من</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گشته است از نظاره آن سرو جامه زیب</p></div>
<div class="m2"><p>سوهان روح، سرو گلستان به چشم من</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>صبح دگر شود ز پی خواب غفلتم</p></div>
<div class="m2"><p>خالی اگر کنند نمکدان به چشم من</p></div></div>

شمارهٔ ۶۰۲

تیغ دو دم بود لب خندان به چشم من
شاخ گل است زخم نمایان به چشم من
گشته است از نظاره آن سرو جامه زیب
سوهان روح سرو گلستان به چشم من
صبح دگر شود ز پی خواب غفلتم
خالی اگر کنند نمکدان به چشم من

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به تضادهای زیبایی و درد اشاره دارد. لبخند کسی برای او مانند تیغی دو دم است که هم خوشحالی و هم رنج به همراه دارد. زخم ناشی از عشق، شبیه به شاخ گلی است که در چشم او نمایان می‌شود. او به نظارهٔ زیبایی‌ها همواره می‌نگرد، اما این زیبایی‌ها به روح او آسیب می‌زند. در نهایت به نگرانی از خواب غفلت خود اشاره می‌کند و اینکه اگر نمکدان عشق خالی شود، از عواطف و احساساتش چیزی باقی نخواهد ماند.

شمارهٔ ۶۰۰

شمارهٔ ۶۰۱

هوش مصنوعی: لبخند کسی برای من مانند شمشیری دو لبه است و زخمی که بر جگر نهاده، مثل گل در چشمان من نمایان است.

تیغ دو دم بود لب خندان به چشم من

شاخ گل است زخم نمایان به چشم من

هوش مصنوعی: از تماشای آن سرو زیبا، روح من تحت تأثیر قرار گرفته است و سرو گلستان در نظر من جلوه‌ای خاص و زیبا پیدا کرده است.

گشته است از نظاره آن سرو جامه زیب

سوهان روح، سرو گلستان به چشم من

هوش مصنوعی: صبح فردا اگر بیدار شوم و غفلت نکنم، با نگاه کردن به نمکدان، احساس خاصی در من شکل می‌گیرد.

صبح دگر شود ز پی خواب غفلتم

خالی اگر کنند نمکدان به چشم من

شمارهٔ ۶۰۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده