صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۵۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ز جلوه تو حیاتی است خاکساران را</p></div>
<div class="m2"><p>که خون مرده شمارند آب حیوان را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چو برق بگذر ازین خاکدان که در یک دم</p></div>
<div class="m2"><p>سفال تشنه کند آه گرم، ریحان را</p></div></div>

شمارهٔ ۵۸

ز جلوه تو حیاتی است خاکساران را
که خون مرده شمارند آب حیوان را
چو برق بگذر ازین خاکدان که در یک دم
سفال تشنه کند آه گرم ریحان را

هوش مصنوعی: این ابیات اشاره به این دارند که زیبایی و جلوه‌ی معشوق جان و حیات بخش به خاکساران (افراد humble و خاکی) است، به گونه‌ای که مردم آنان را با آب حیات‌بخش مقایسه می‌کنند. همچنین اشاره می‌کند که مانند برق، باید از این دنیای مادی و خاکی بگذری، چرا که در یک لحظه می‌تواند ظاهری تشنه و نیازمند (سفال تشنه) به عشق و نعمت (آه گرم ریحان) باشد. در مجموع، این اشعار به اهمیت عشق و حقیقت در زندگی اشاره دارند.

شمارهٔ ۵۶

شمارهٔ ۵۷

هوش مصنوعی: سایه زیبایی تو، باعث زنده بودن انسان‌های کوچک و خاکی است؛ در حالی که دیگران، مسیر زندگی را برای آنها بی‌اهمیت و مرده به شمار می‌آورند.

ز جلوه تو حیاتی است خاکساران را

که خون مرده شمارند آب حیوان را

هوش مصنوعی: باید همچون برق از این دنیای خاکی عبور کنی، زیرا در یک آن می‌تواند سفال تشنه را با آتش عاشقانه‌اش، ریحان را سیراب کند.

چو برق بگذر ازین خاکدان که در یک دم

سفال تشنه کند آه گرم، ریحان را

شمارهٔ ۵۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده