صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۲۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چرخ در گردش بود تا دل به جای خود بود</p></div>
<div class="m2"><p>شوق در راه است تا منزل به جای خود بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از شکست شیشه درهم نشکند بال پری</p></div>
<div class="m2"><p>تن اگر از پا درآید دل به جای خود بود</p></div></div>

کلیات صائب تبریزی از روی نسخهٔ خطی که خود شاعر تصحیح نموده با مقدمه و شرح حال آقای امیری فیروزکوهی از انتشارات کتابفروشی خیام، مقدمه مورخ ۱۳۳۳ شمسی - گردآورنده: ج. آزمون - تصویر ۷۳

شمارهٔ ۲۵۱

چرخ در گردش بود تا دل به جای خود بود
شوق در راه است تا منزل به جای خود بود
از شکست شیشه درهم نشکند بال پری
تن اگر از پا درآید دل به جای خود بود

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف رابطه بین جسم و روح می‌پردازد و نشان می‌دهد که در حالی که زندگی و چرخ زمان ادامه دارد، دل و احساسات انسان باید در جای خود ثابت بمانند. حتی اگر مشکلات و شکست‌های بیرونی وجود داشته باشد، باید به احساسات و آرزوهایمان پایبند باشیم. اگرچه جسم ممکن است دچار درد و رنج شود، اما دل و روح باید بر استقامت خود بایستند.

شمارهٔ ۲۴۹

شمارهٔ ۲۵۰

هوش مصنوعی: چرخ و فلک در حال چرخش است تا دل در جای خودش قرار داشته باشد. اشتیاق و شوق در مسیر است تا مقصد به درستی تعیین شود.

چرخ در گردش بود تا دل به جای خود بود

شوق در راه است تا منزل به جای خود بود

هوش مصنوعی: اگر بال پرنده‌ای بر اثر یک شکست یا حادثه آسیب ببیند، هنوز دل و احساساتش جای خود را حفظ می‌کند و تغییر نمی‌کند، حتی اگر جسمش صدمه ببیند.

از شکست شیشه درهم نشکند بال پری

تن اگر از پا درآید دل به جای خود بود

شمارهٔ ۲۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده