صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا به کی دور بود سایه ابراز سر ما؟</p></div>
<div class="m2"><p>خشک باشد لب ما چون جگر ساغر ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شعله پیش جگر سوخته ما خام است</p></div>
<div class="m2"><p>بال پروانه بود یک ورق از دفتر ما</p></div></div>

کلیات صائب تبریزی از روی نسخهٔ خطی که خود شاعر تصحیح نموده با مقدمه و شرح حال آقای امیری فیروزکوهی از انتشارات کتابفروشی خیام، مقدمه مورخ ۱۳۳۳ شمسی - گردآورنده: ج. آزمون - تصویر ۲۳۱

شمارهٔ ۲۶

تا به کی دور بود سایه ابراز سر ما
خشک باشد لب ما چون جگر ساغر ما
شعله پیش جگر سوخته ما خام است
بال پروانه بود یک ورق از دفتر ما

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به حس دوری و جدایی از معشوق اشاره می‌کند. او ابراز می‌دارد که تا چه زمانی باید از سایه معشوق دور باشند و لبش خشک است، مانند جگر ساغر. همچنین، شعله عشق او که به قلب سوخته‌اش مربوط می‌شود، هنوز شعله‌ور نشده است و در نهایت به زیبایی و ظرافت پروانه‌ای که فقط یک ورق از دفتر اوست، اشاره می‌کند. این ابیات حس ناامیدی و دلتنگی را به خوبی منتقل می‌کنند.

شمارهٔ ۲۴

شمارهٔ ۲۵

هوش مصنوعی: چقدر باید منتظر بمانیم تا سایه‌ی محبوب بر سر ما بیفتد؟ لب‌هایمان همچون جگر ساغر خشک و بی‌روح خواهد بود.

تا به کی دور بود سایه ابراز سر ما؟

خشک باشد لب ما چون جگر ساغر ما

هوش مصنوعی: شعله‌ای که در دل ما زبانه می‌کشد، هنوز کوچک و خام است. بال پروانه که به زیبایی پرواز می‌کند، تنها یک ورق از داستان زندگی ما را نشان می‌دهد.

شعله پیش جگر سوخته ما خام است

بال پروانه بود یک ورق از دفتر ما

شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده