صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۲۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گه تبسم از لبش، گاهی سخن گل می کند</p></div>
<div class="m2"><p>فتنه ای هر دم ازان کنج دهن گل می کند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>با حجاب او چه سازم کز نسیم یک نگاه</p></div>
<div class="m2"><p>عارض او از عرق صد پیرهن گل می کند</p></div></div>

شمارهٔ ۲۴۱

گه تبسم از لبش گاهی سخن گل می کند
فتنه ای هر دم ازان کنج دهن گل می کند
با حجاب او چه سازم کز نسیم یک نگاه
عارض او از عرق صد پیرهن گل می کند

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به زیبایی و جذابیت چهره یک معشوق اشاره می‌کند. او می‌گوید که این معشوق با لبخندش مانند گل سخن می‌گوید و هر لحظه با نگاهش فتنه‌ای به وجود می‌آورد. همچنین، شاعر از درک سختی‌های عشق و جذابیت‌های او سخن می‌گوید و به حجاب و پرده‌اش اشاره می‌کند که زیبایی‌اش را دوچندان می‌کند. در مجموع، ابیات نشان‌دهنده زیبایی و جذابیت عمیق معشوق هستند.

شمارهٔ ۲۳۹

شمارهٔ ۲۴۰

هوش مصنوعی: گاهی لبخندی بر لبانش می‌نشیند و گاهی کلامش همچون گل، زیبا و دلربا است، او هر لحظه با حرف‌هایش دامی از زیبایی به وجود می‌آورد.

گه تبسم از لبش، گاهی سخن گل می کند

فتنه ای هر دم ازان کنج دهن گل می کند

هوش مصنوعی: با حجاب او چه کنم، زیرا تنها با یک نگاه از چهره‌اش، عرق صد پیرهن گل مانند را می‌سازد.

با حجاب او چه سازم کز نسیم یک نگاه

عارض او از عرق صد پیرهن گل می کند

شمارهٔ ۲۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده