صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۲۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چه زنگ از خاطر من دیده نمناک بردارد؟</p></div>
<div class="m2"><p>چه گرد از روی برگ تاک، اشک تاک بردارد؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نمی اندیشد از زخم زبان چون عشق کامل شد</p></div>
<div class="m2"><p>که سیل تندرو از راه خود خاشاک بردارد</p></div></div>

شمارهٔ ۲۳۶

چه زنگ از خاطر من دیده نمناک بردارد
چه گرد از روی برگ تاک اشک تاک بردارد
نمی اندیشد از زخم زبان چون عشق کامل شد
که سیل تندرو از راه خود خاشاک بردارد

هوش مصنوعی: این ابیات از شاعر نشان‌دهنده‌ی تاثیری عمیق عشق و احساسات است. شاعر به این موضوع اشاره می‌کند که عشق به‌قدری قوی و عمیق است که می‌تواند بر مشکلات و زخم‌های ناشی از کلمات تند و زخم‌زننده غلبه کند و آن‌ها را از ذهن و دل پاک کند. همچنین به تصویر آب و سیلابی استعاری اشاره دارد که می‌تواند موانع و مشکلات را از پیش‌رو بردارد. به طور کلی، این شعر بر پیروزی عشق و احساسات پاک بر دشواری‌ها تاکید دارد.

شمارهٔ ۲۳۴

شمارهٔ ۲۳۵

هوش مصنوعی: چه چیزی می‌تواند غم و اندوه من را برداشت کند؟ چه چیزی می‌تواند اشک‌ها را از برگی که خیس است، پاک کند؟

چه زنگ از خاطر من دیده نمناک بردارد؟

چه گرد از روی برگ تاک، اشک تاک بردارد؟

هوش مصنوعی: وقتی عشق به کمال می‌رسد، آن‌قدر قوی است که انسان دیگر به سخنان زشت و زخم زبان‌ها توجهی نمی‌کند و مانند سیلی که هر چه در مسیرش باشد را می‌برد، این عشق موانع و خاشاک را از راه خود کنار می‌زند.

نمی اندیشد از زخم زبان چون عشق کامل شد

که سیل تندرو از راه خود خاشاک بردارد

شمارهٔ ۲۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده