صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۲۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ز عشق افزون تمنای دل خودکام می گردد</p></div>
<div class="m2"><p>ز خورشید قیامت این ثمرها خام می گردد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ز همواری نگین تا نامور گردید دانستم</p></div>
<div class="m2"><p>که هر کس می شود هموار، صاحب نام می گردد</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>سگ لیلی به جز لیلی نگردد آشنا با کس</p></div>
<div class="m2"><p>وگرنه آهوی وحشی به مجنون رام می گردد</p></div></div>

شمارهٔ ۲۲۵

ز عشق افزون تمنای دل خودکام می گردد
ز خورشید قیامت این ثمرها خام می گردد
ز همواری نگین تا نامور گردید دانستم
که هر کس می شود هموار صاحب نام می گردد
سگ لیلی به جز لیلی نگردد آشنا با کس
وگرنه آهوی وحشی به مجنون رام می گردد

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به تأثیر عشق بر دل انسان و پیوند عمیق آن اشاره می‌کند. او می‌گوید که عشق می‌تواند خواسته‌های دل را افزایش دهد و از میوه‌های روز قیامت می‌گوید که آن‌ها خام هستند. همچنین، شاعر بیان می‌کند که کسی که به محبوبیت و نام و مقام دست پیدا می‌کند، از طریق همواری و آسانی به این جایگاه نائل آمده است. در پایان، اشاره می‌کند که مانند سگ لیلی که فقط به لیلی وفادار است، انسان‌ها نیز قادر نیستند به کسی جز معشوق خود نزدیک شوند، و در غیر این صورت، به مانند آهوهای وحشی به دام عشق نمی‌افتند.

شمارهٔ ۲۲۳

شمارهٔ ۲۲۴

هوش مصنوعی: به خاطر عشق، آرزوهای دل بیشتر می‌شود و انسان خودخواه می‌شود. مانند میوه‌هایی که از خورشید قیامت می‌رویند، بدون اینکه به پختگی برسند.

ز عشق افزون تمنای دل خودکام می گردد

ز خورشید قیامت این ثمرها خام می گردد

هوش مصنوعی: هر کسی که در زندگی خود پایداری و استقامت داشته باشد و مسیر را به آرامی طی کند، در نهایت به جایی می‌رسد که مشهور و مورد احترام می‌شود.

ز همواری نگین تا نامور گردید دانستم

که هر کس می شود هموار، صاحب نام می گردد

هوش مصنوعی: سگ لیلی فقط به لیلی توجه دارد و به کسی دیگری علاقه‌مند نمی‌شود. اگر این‌طور نبود، آهوهای وحشی هم به مجنون آرامش می‌دهند.

سگ لیلی به جز لیلی نگردد آشنا با کس

وگرنه آهوی وحشی به مجنون رام می گردد

شمارهٔ ۲۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده