صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۹۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>بی تو بر من شش جهت چون خانه زنبور شد</p></div>
<div class="m2"><p>چار دیوار عناصر تنگنای گور شد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از سر مشق جنون افتاده بودم سالها</p></div>
<div class="m2"><p>نوخطی دیدم که داغ کهنه ام ناسور شد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۹۷

بی تو بر من شش جهت چون خانه زنبور شد
چار دیوار عناصر تنگنای گور شد
از سر مشق جنون افتاده بودم سالها
نوخطی دیدم که داغ کهنه ام ناسور شد

هوش مصنوعی: شعر درباره‌ی احساس تنهایی و افسردگی شاعر است. او بیان می‌کند که بدون معشوقش، زندگی‌اش شبیه به یک کندوی زنبور شده و احساس محصور بودن دارد. او سال‌ها در حالت جنون بوده و حالا با دیدن داغ کهنه‌اش، متوجه می‌شود که این زخم‌ها هنوز عمیق و دردناک‌اند.

شمارهٔ ۱۹۵

شمارهٔ ۱۹۶

هوش مصنوعی: بدون تو، تمام جهات اطراف من مانند خانه‌ای پر از زنبور است و دیوارهای عناصر، به تنگنای گور تبدیل شده‌اند.

بی تو بر من شش جهت چون خانه زنبور شد

چار دیوار عناصر تنگنای گور شد

هوش مصنوعی: سال‌ها در حالتی از جنون به سر می‌بردم و ناگهان نوشتن تازه‌ای را دیدم که زخم عمیق و قدیمی من دوباره عفونت کرده بود.

از سر مشق جنون افتاده بودم سالها

نوخطی دیدم که داغ کهنه ام ناسور شد

شمارهٔ ۱۹۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده