صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خیال طره او در دل خراب گذشت</p></div>
<div class="m2"><p>چه موج بود که مستانه بر حباب گذشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کجایی ای نفس عقده سوز باد سحر</p></div>
<div class="m2"><p>که عمر غنچه ما در ته نقاب گذشت</p></div></div>

کلیات صائب تبریزی از روی نسخهٔ خطی که خود شاعر تصحیح نموده با مقدمه و شرح حال آقای امیری فیروزکوهی از انتشارات کتابفروشی خیام، مقدمه مورخ ۱۳۳۳ شمسی - گردآورنده: ج. آزمون - تصویر ۵۸۶

شمارهٔ ۱۵۱

خیال طره او در دل خراب گذشت
چه موج بود که مستانه بر حباب گذشت
کجایی ای نفس عقده سوز باد سحر
که عمر غنچه ما در ته نقاب گذشت

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از خیالی صحبت می‌کند که به دلش آمده و او را به یاد لحظاتی از عشق و زیبایی می‌اندازد. او از حبابی که همچون موجی مستانه بر روی آب می‌گذرد، یاد می‌کند و احساسات خود را با آن مقایسه می‌کند. همچنین، شاعر به یک نفس سوزان اشاره می‌کند که در صبح بیدارکننده است و نشان‌دهنده گذر زمان و زودگذری عمرش است. در کل، شعر به زیبایی‌های گذرا و حسرت‌های ناشی از گذر عمر پرداخته است.

شمارهٔ ۱۴۹

شمارهٔ ۱۵۰

هوش مصنوعی: تصور زیبایی موهای او در دل ویران من گذشت، مانند موجی که با شور و حال بر روی حباب می‌گذرد.

خیال طره او در دل خراب گذشت

چه موج بود که مستانه بر حباب گذشت

هوش مصنوعی: ای نفس، کجایی که صبحگاهان به شوق برآیی و دل را بسوزانی؟ عمر جوانی ما در سایه پنهان و سکوت گذشت.

کجایی ای نفس عقده سوز باد سحر

که عمر غنچه ما در ته نقاب گذشت

شمارهٔ ۱۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده