صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۴۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سرو را از جلوه مستانه از جا می‌برد</p></div>
<div class="m2"><p>خنده او تلخ‌کامی را ز صهبا می‌برد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>قسمت سوداگر بیت‌الحزن دست تهی است</p></div>
<div class="m2"><p>صرفه سودای یوسف را زلیخا می‌برد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۴۶

سرو را از جلوه مستانه از جا می برد
خنده او تلخ کامی را ز صهبا می برد
قسمت سوداگر بیت الحزن دست تهی است
صرفه سودای یوسف را زلیخا می برد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و جذابیت سرو اشاره می‌کند که از جلوه‌های مستانه اش مجذوب می‌شود. همچنین، خنده‌ی او تلخی و ناکامی را برطرف می‌کند. در ادامه، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که قسمت و سرنوشت سوداگر همچنان خالی است و آرزوی یوسف، زلیخا را به یاد می‌آورد.

شمارهٔ ۱۴۴

شمارهٔ ۱۴۵

هوش مصنوعی: سرو با زیبایی و جلوه دلربای خود تحت تأثیر خنده‌ای قرار می‌گیرد، و این خنده می‌تواند حس تلخی را که ناشی از ناکامی است، به سمت شراب ببرد و از آن دور کند.

سرو را از جلوه مستانه از جا می‌برد

خنده او تلخ‌کامی را ز صهبا می‌برد

هوش مصنوعی: قسمت کسی که تجارت می‌کند در دنیای غم و اندوه، خالی و تهی است؛ زیرا صرفاً آرزوی به دست آوردن یوسف (نمادی از عشق و زیبایی) زلیخا را به سمت خود می‌کشد.

قسمت سوداگر بیت‌الحزن دست تهی است

صرفه سودای یوسف را زلیخا می‌برد

شمارهٔ ۱۴۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده