صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۳۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سرکشم ز ابر بهاری گذشته است</p></div>
<div class="m2"><p>شراب من از خوشگواری گذشته است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چرا ابرویت چون هلالی نباشد؟</p></div>
<div class="m2"><p>که عمرش به بیمارداری گذشته است</p></div></div>

شمارهٔ ۱۴۰

سرکشم ز ابر بهاری گذشته است
شراب من از خوشگواری گذشته است
چرا ابرویت چون هلالی نباشد
که عمرش به بیمارداری گذشته است

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی و زوال اشاره می‌کند. او می‌گوید که دوران شادابی و خوشی گذشته است و حالا به یادگاری از آن روزها تنها حسرتی باقی مانده است. به ویژه او به ابروی معشوقه‌اش می‌پردازد و می‌پرسد چرا ابرویش مانند هلال زیبا نیست، و این را به طعنه‌ای به گذر عمر و بیماری تعبیر می‌کند.

شمارهٔ ۱۳۸

شمارهٔ ۱۳۹

هوش مصنوعی: من از روزهای بارانی و شاداب بهار عبور کرده‌ام و حالا دیگر شراب من از شادی و خوشی برنگشته است.

سرکشم ز ابر بهاری گذشته است

شراب من از خوشگواری گذشته است

هوش مصنوعی: چرا ابروهای تو مانند هلال نیستند؟ زیرا عمر آن به بیماری و درد گذشته است.

چرا ابرویت چون هلالی نباشد؟

که عمرش به بیمارداری گذشته است

شمارهٔ ۱۳۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده