صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زاهدان را گوشه خلوت بس است</p></div>
<div class="m2"><p>عارفان را نشأه وحدت بس است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>خاکساران بی نیازند از لباس</p></div>
<div class="m2"><p>سایه را افتادگی زینت بس است</p></div></div>

شمارهٔ ۱۳۷

زاهدان را گوشه خلوت بس است
عارفان را نشأه وحدت بس است
خاکساران بی نیازند از لباس
سایه را افتادگی زینت بس است

هوش مصنوعی: این شعر به اهمیت خلوت و آرامش در زندگی زاهدان و عارفان اشاره دارد. زاهدان و عارفان به تنهایی و وحدت درونی نیاز دارند و نیازی به تجملات ظاهری ندارند. همچنین، خاکساران که humble هستند، به لباس و ظاهر نیازی ندارند و افتادگی و تواضع برای آنها کافیست. به طور کلی، شعر بر ارزش‌های معنوی و درونی تاکید دارد و زیبایی‌های ظاهری را کم‌اهمیت می‌داند.

شمارهٔ ۱۳۵

شمارهٔ ۱۳۶

هوش مصنوعی: زاهدان تنها به یک جمع و گوشه‌ای از دنیا اکتفا می‌کنند و برایشان همین مقدار کافی است، اما عارفان به تجربه‌های عمیق‌تری از وحدت و یکی بودن با حقیقت نیاز دارند.

زاهدان را گوشه خلوت بس است

عارفان را نشأه وحدت بس است

هوش مصنوعی: افراد فروتن و خاکی نیازی به لباس‌های فاخر ندارند؛ زیرا همین سایه‌سازی و سادگی برای زیبایی آن‌ها کافی است.

خاکساران بی نیازند از لباس

سایه را افتادگی زینت بس است

شمارهٔ ۱۳۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده