صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ارباب همم را چه غم از بی پر و بالی است؟</p></div>
<div class="m2"><p>بال و پر این طایفه از همت عالی است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نفرین بود از دست دعا رزق بخیلان</p></div>
<div class="m2"><p>تکبیر فنا فاتحه سفره خالی است</p></div></div>

شمارهٔ ۱۳۱

ارباب همم را چه غم از بی پر و بالی است
بال و پر این طایفه از همت عالی است
نفرین بود از دست دعا رزق بخیلان
تکبیر فنا فاتحه سفره خالی است

هوش مصنوعی: معنای این ابیات شعر این است که ارباب (قدرت و ثروت) نگران نداشتن پر و بال (ابزار و امکانات) نیست، زیرا قدرت و توانایی این قوم از اراده و همت بلند آنها ناشی می‌شود. همچنین، نفرین و دعای نیازمندان، برکت را از افراد بخیل دور می‌کند و در نهایت، باری که از تکبیر و دعا برمی‌خیزد، نشانه‌ای از کمبود نعمت و خالی بودن سفره است.

شمارهٔ ۱۲۹

شمارهٔ ۱۳۰

هوش مصنوعی: مردان بزرگ و با اراده نگرانی از نداشتن امکانات ندارند. قدرت و توانایی این افراد به خاطر عزم و اراده قوی آنهاست.

ارباب همم را چه غم از بی پر و بالی است؟

بال و پر این طایفه از همت عالی است

هوش مصنوعی: دعای کسانی که بخیل هستند، به نوعی نفرین است. این دعا مانند یک تکبیر به زوال و نابودی می‌انجامد و سفره‌های خالی را به یاد می‌آورد.

نفرین بود از دست دعا رزق بخیلان

تکبیر فنا فاتحه سفره خالی است

شمارهٔ ۱۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده