صائب تبریزیشمارهٔ ۱۳
تا ز زیر سنگ می آید برون مجنون ما
محمل لیلی برون رفته است از هامون ما
عارفان را کنج تنهایی بود باغ و بهار
در خم خالی چو می می جوشد افلاطون ما
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
تا ز زیر سنگ می آید برون مجنون ما
محمل لیلی برون رفته است از هامون ما
هوش مصنوعی: مجنون ما از زیر سنگ بیرون می‌آید و لیلی‌اش از دشت دور شده است.
عارفان را کنج تنهایی بود باغ و بهار
در خم خالی چو می می جوشد افلاطون ما
هوش مصنوعی: عارفان در تنهایی خود، به آرامش و شکوفایی دست می‌یابند و همچون یک باغ و بهار، احساسات و توانایی‌های عمیق درونشان جوش می‌زند. آنها در این حالت، به نوعی شناخت و آگاهی می‌رسند که فراتر از دنیای مادی است.