صائب » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۱۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زبان شانه درازست بر سر عالم</p></div>
<div class="m2"><p>به این که خدمت زلف تو حق شمشادست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جفای چرخ فلک را هم از تو می دانم</p></div>
<div class="m2"><p>که شوخ چشمی طفلان گناه استادست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱۹

زبان شانه درازست بر سر عالم
به این که خدمت زلف تو حق شمشادست
جفای چرخ فلک را هم از تو می دانم
که شوخ چشمی طفلان گناه استادست

هوش مصنوعی: این ابیات به زیبایی و پیچیدگی عشق و تسلیم در برابر محبوب اشاره دارند. شاعر به زبان و لطافت زلف معشوق اشاره می‌کند و می‌گوید که زیبایی او حق‌دار است. همچنین از زحمات و سختی‌های زندگی (جفای چرخ فلک) خبر دارد و می‌فهمد که این سختی‌ها در نهایت به نوعی شوخی و بازی بچگانه همانند معصومیت و بی‌گناهی منتهی می‌شود.

شمارهٔ ۱۱۷

شمارهٔ ۱۱۸

هوش مصنوعی: زبان، توانایی زیادی دارد و در جهانی که در آن قرار دارد، می‌خواهد بگوید که خدمت و زیبایی زلف‌های تو همچون حق و حقوق شمشاد است.

زبان شانه درازست بر سر عالم

به این که خدمت زلف تو حق شمشادست

هوش مصنوعی: من هم از بی‌وفایی و سختی‌های روزگار آگاه هستم، زیرا رفتار ناز و شیطنت کودکان گاهی ناشی از نادانی و اشتباهات بزرگ‌ترهاست.

جفای چرخ فلک را هم از تو می دانم

که شوخ چشمی طفلان گناه استادست

شمارهٔ ۱۱۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده