صائب تبریزی » دیوان اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سر به دیوار ندامت می زند تدبیر ما</p></div>
<div class="m2"><p>راه بیرون شد ندارد کوچه زنجیر ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گریه های تلخ ما را چاشنی دیگر بود</p></div>
<div class="m2"><p>از شکر پیوسته لبریزست جوی شیر ما</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲

سر به دیوار ندامت می زند تدبیر ما
راه بیرون شد ندارد کوچه زنجیر ما
گریه های تلخ ما را چاشنی دیگر بود
از شکر پیوسته لبریزست جوی شیر ما

هوش مصنوعی: این بیت ها به ناامیدی و حسرت اشاره دارند. شاعر از دیوار ندامت حرف می‌زند که نشانه‌ای از تفکر و پشیمانی است. او بیان می‌کند که ما هیچ راهی برای خروج از وضعیت سخت خود نداریم و زندگی‌مان به زنجیری گره‌خورده است. همچنین از گریه‌های تلخ خود صحبت می‌کند و بیان می‌کند که این دردها به رغم تلخی، درون‌مایه‌ای دیگر و پیچیده دارند و اشاره به پر بودن زندگی‌اش از شیرینی‌های گاه به گاه دارد.

شمارهٔ ۱۰

شمارهٔ ۱۱

هوش مصنوعی: انسان وقتی به گذشته نگاه می‌کند و از اشتباهاتش پشیمان می‌شود، می‌فهمد که راهی برای فرار از عواقب این اشتباهات ندارد و در نهایت در تله‌ای گرفتار شده است که به آن زنجیری گفته می‌شود.

سر به دیوار ندامت می زند تدبیر ما

راه بیرون شد ندارد کوچه زنجیر ما

هوش مصنوعی: گریه‌های تلخ ما طعمی متفاوت دارد؛ زیرا جوی شیر ما همیشه از شکر پر است.

گریه های تلخ ما را چاشنی دیگر بود

از شکر پیوسته لبریزست جوی شیر ما

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها