هوش مصنوعی: در زمانه من، نیازی به میخانه برای مردم نیست؛ همین پیمانه من تا روز قیامت برای آنها کافی است.

هوش مصنوعی: حکایت از این دارد که من از سر generosity و بخشش، به دیگران کمک می‌کنم و به آنها یاری می‌رسانم. وجود من پر از نعمت و جوانمردی است و این احساس سخاوت را به دیگران منتقل می‌کنم.

هوش مصنوعی: سرنوشت من به من قدرت می‌دهد تا سخن بگویید، اما اگر در میان مردم رحمت، انصاف و انسانیت نباشد، این سخن چه ارزشی دارد؟

هوش مصنوعی: اگر نتوانم با چرخ زمان که فرصت کمی دارد، همراهی کنم، از طریق گفتگو با مهربانی، برای دیگران فرصتی فراهم می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر چند که در شرایط سخت و نامساعدی قرار دارم و به نظر می‌رسد زیر فشار زندگی افتاده‌ام، اما روح و فطرت من به‌قدری بلند است که من را به اوج می‌برد.

هوش مصنوعی: من مانند شمع سوختم و این سوختن باعث شد که جهانی روشن شود. وجود من به گونه‌ای بود که مثل سرمه برای افرادی با بصیرت و بینش، روشنی و بینایی فراهم کرد.

هوش مصنوعی: در مجموعه آثار من چیزی بیهوده و بی‌ارزش وجود ندارد و این موضوع نشان‌دهنده خوش‌اقبالی‌ام و بهبود وضعیت مردم است.

هوش مصنوعی: وقتی که من به کسی ملحق شدم، او خوشبخت و سعادتمند شد و سایهٔ من بر سر مردم خوب و نیکو به وجود آمد.

هوش مصنوعی: من عشق را در آتش می‌سوزانم و زیبایی را به روشنی می‌آورم، در فضای محبت و دوستی، به دیگران نیکی می‌نمایم.

هوش مصنوعی: شراب‌های تلخ انسان را مست می‌کنند، اما حقه و فریب من باعث می‌شود که دیگران در برابر این نصیحت‌های تلخ هوشیار شوند.

هوش مصنوعی: من از دشمنان خود در بیان حقیقت احساس دریغ نمی‌کنم، اما از آنجا که به اسرار واقعیات آگاه هستم، آن را برای مردم فاش نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: چنان‌که صیقل‌ها باعث می‌شوند که هر بخش از نوشته‌های من از زنگار و خشونت دل انسان‌ها پاک شود.