هوش مصنوعی: با قرار دادن خود در شرایط سخت و دشوار، به مردم کمک می‌کنم تا در جستجوی هدفشان به مقصد برسند و من هم نشانه‌ای برایشان شوم.

هوش مصنوعی: من دل پاک و بی‌کینه‌ای دارم که مانند زنبوری که عسل جمع می‌کند، به خاطر محبت و بزرگواری‌ام، سخنانم شیرین و دل‌نشین می‌شود.

هوش مصنوعی: من را به مانند تیغی برّان و بی‌احساس خالی می‌کنند، در حالی‌که طبیعت من مانند آب روان است و می‌تواند درختان و موجودات را شاداب کند.

هوش مصنوعی: این انسان‌های رنج‌کشیده و ارزشمند، شایسته‌ی بی‌خیالی و سبکی بار نیستند، وگرنه با یک ناله می‌توانم تمام مردم را از خودم رها سازم.

هوش مصنوعی: جز حسرت یوسف، چیزی نصیب بی‌پول‌ها نیست و این غم، باری سنگین بر دل من و دیگران شده است.

هوش مصنوعی: چون شراب تلخ، نمی‌توانم بی‌خود و بی‌کیفیت حرف تلخی بزنم که نصیحتی به مردم باشد.