هوش مصنوعی: ما به خاکی افتخار می‌کنیم که نشانگر خوشی‌ها و لذت‌های ماست، مانند گوهری که دور یتیمی می‌چرخد و نماد بازی و زندگی ماست.

هوش مصنوعی: در کاروان ما، هیچ نشانه‌ای از خودخواهی وجود ندارد. هر کسی که جلوتر رفته، به خاطر ارتباطش با ما و همنشینی با ماست.

هوش مصنوعی: در این چمن، مانند سروی، بر زیبایی‌ها و خوشی‌ها تکیه کرده‌ایم. اما واقعیات زندگی باعث زخم و درد در دل ما شده و احساس می‌کنیم که در کاستی‌ها و نداشتن‌ها غرق شده‌ایم.

هوش مصنوعی: اگر در برابر دشواری‌ها و مشکلات مقاومت نکنیم، حتی سنگ‌های بزرگ نیز به مانع تبدیل می‌شوند و در مسیر ما قرار می‌گیرند.

هوش مصنوعی: در بازی عشق، ما فقط باید به سادگی و صداقت بپردازیم و به چیزی فراتر از احساسات راستین اهمیت ندهیم. تنها چیزی که برای ما مهم است، همان احساسی است که به آن دل بسته‌ایم.

هوش مصنوعی: ما از جان بی‌گناهی که در زندان جسمی مثل یوسف در مصر گرفتار است غافل هستیم و این جان، فراموش‌شده‌ای است که در چاه وجود ما اسیر شده است.

هوش مصنوعی: معنا این است که باید در تلاش و کوشش خود، عمیق و جدی باشیم و صرفاً به دانسته‌های خود اکتفا نکنیم. اگر به طور واقعی به یادگیری بپردازیم و زحمت بکشیم، به موفقیت خواهیم رسید. دانسته‌های دیگران در دل ما وجود دارد، اما برای پیشرفت واقعی باید خود را به چالش بکشیم و تلاش کنیم.

هوش مصنوعی: ناله‌های ما مانند ناله‌های بلبل برای گل بی‌فایده است، اما دل خونین ما از این درد و ناله‌های عمیق پر شده است.