هوش مصنوعی: من به خاطر عشق و دلربایی معشوقم، در نهایت از آن لب‌های زیبا، بهای خون خود را گرفتم.

هوش مصنوعی: آیا دل‌های نگران و آشفته را چه چیزی می‌تواند بیشتر آشفته کند؟ کسی که زلف‌های دو گانه‌اش را بر زمین افکنده است.

هوش مصنوعی: این غنچه از شبنم بیگانه بی‌نیاز است؛ آن را با شراب زیبا و جان‌افزای خود تر نکن.

هوش مصنوعی: اگر برای کسی محیط و فضای دلنشینی بسازی، آن فضا مانند عطر و زیبایی گل‌های بهشتی در دل او خواهد نشست.

هوش مصنوعی: هرگز بهار زیبایی‌اش تحت تأثیر پاییز قرار نمی‌گیرد و رنگش زرد نخواهد شد، حتی اگر از اشک‌های من، حنای خود را بسازی.

هوش مصنوعی: اگر به این سرزمینِ پرنیکی بیایی، چهره‌ات همچون ماه سرزمین کنعان خواهد درخشید و ارزش و زیبایی‌ات را به نمایش خواهد گذاشت.

هوش مصنوعی: اگر از محبت و زیبایی بهره‌ای نبردی، هیچ دلیلی برای آزار دیگران وجود ندارد. اگر درد و رنج خود را درک کنی، متوجه خواهی شد که چقدر لذت بخش است حقیقتاً بی‌رحمی نسبت به دیگران.

هوش مصنوعی: یوسف زیبا و خوش‌اندام نمی‌تواند در این زنجیر تاب بیاورد. ای سنگدل، بند لباس خود را باز کن.

هوش مصنوعی: اگر تو زیبایی‌های درونم را ببینی، دیگر نیازی به نگاه کردن در آیینه نخواهی داشت و آن را فراموش می‌کنی.

هوش مصنوعی: هرچند می‌دانم که شکایت من هیچ تأثیری ندارد، اما باز هم دل خالی خود را از دردهایم می‌گویم.

هوش مصنوعی: صدای ناله‌ام زمانی که کم بود، تأثیر زیادی داشت، ولی حالا با افزایش آن، دیگر تأثیری ندارد و صدای خود را بی‌اثر کرده‌ام.