هوش مصنوعی: چشمی که عاشق است، در خواب فقط زیبایی‌های مسیر معشوق را می‌بیند و هر شخصی که بخواهد چیزی را در خواب ببیند، همان را مشاهده می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که گل در روزهای خوش و با شکوهش، غمبلبل را فراموش کرده است، در فصل پاییز و در خواب، ناله‌های شاد و مستانه‌اش را می‌بیند.

هوش مصنوعی: هر فردی در دل خود برای فردا و آینده‌ای بهتر امیدی دارد، حتی در تاریکی شب و در شرایط سخت. در حالی که کسی مثل خواجه، که به مال و ثروت خود افتخار می‌کند، تنها به دنبال لذتی زودگذر است و مانند سگی که در خواب به دنبال استخوان می‌گردد، فقط به فکر چیزهای بی‌اهمیت است.

هوش مصنوعی: دل به یاد زلف عشق در کوچه دیوانگی سرگردان می‌شود، مانند فیل که خواب هندوستان را می‌بیند و به وجد می‌آید.

هوش مصنوعی: جان چنان از تن بریده و نگران شد که گویی یوسف، دگر در خواب این کاروان را نخواهد دید.

هوش مصنوعی: دل بیدار و آگاه، به سیر و سفر در بهشت می‌پردازد، در حالی که زاهدی که دیدگاه محدودی دارد، باغی از بهشت را فقط در خواب می‌بیند.

هوش مصنوعی: هیچ سیرابی از خون مردم وجود ندارد، و برای ظالم هر کس که به خواب برود، تشنه لب می‌میرد. در خواب، او آب زلال را می‌بیند.

هوش مصنوعی: در تصور خود، هر دوری به هم پیوند خورده است و هر ذره‌ای در خواب خود را همتراز با خورشیدش می‌بیند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در خیال گلستان، برای خود غنچه می‌سازد، در قفس خود خواب می‌بیند که همان قفس در گلستان است.

هوش مصنوعی: زنده بودن و آگاهی به حقیقت نمی‌تواند انسان را از شناسایی خداوند غافل کند، همان‌طور که قطره‌ای در خواب نمی‌تواند وجود وسیع و بی‌پایان دریا را نادیده بگیرد.

هوش مصنوعی: دنیا و نعمت‌های آن تنها یک خواب و خیال هستند و هیچ‌کس نمی‌تواند به خوبی و خوشی دست یابد، اگر فقط در خواب به فکر نان و روزی باشد.

هوش مصنوعی: عشق بر عقل چیره شد و اکنون سلطنت بر همه چیز را به دست گرفته است؛ از این پس آسمان آسودگی و آرامش را در خواب خواهد دید!