سلام و درود خدمت دوستان فرهیخته و عزیز.
با تشکر از عوامل محترم و زحمت کش سایت گنجور.
گفتنی است که میرزا صائب تبریزی گاهی یا بهتر بگویم در بسیاری از مواقع در دیوان عظیمش یک مضمون را به چند لباس لفظی ملبس نموده است و یکی از نمونه های آن در همین غزل است که شمارهٔ ٱن بیت سیزده هست که در غزلی دیگر اینچنین آن را ساخته و پرداخته است که رحمت بر روان پاکش باد :
ترک جود اضطراری کن کز اهل جود نیست
هرکه در کام نهنگ از بیم جان اسباب ریخت ..
مقایسه کنید با بیت سیزدهم همین غزل یعنی این بیت :
"ترک جود اضطراری کن کز اهل جود نیست
گر ز بیم غرق ریزد مال ، سوداگر در آب"
توجه کنید که مصرع اول هر دو بیت صائب که در دو غزل مختلف گفته شده است یکسان است و مصرع دوم هم بسیار نزدیک ولی به روشی دیگر بیان کرده است.
متذکر شوم که این مسئله عیب برای صائب نیست بلکه حسن است چون چنان ذهن مبتکری داشته است که از پس بیان یک مضمون واحد در لفظ های متعدد استاد بوده است. روانش شاد باد.
بندهٔ خدا : فرهاد قاسمی ، متخلص به شاهد .