هوش مصنوعی: هرکس که با ما بیگانه رفتار کند، ما او را بیگانه می‌دانیم.

هوش مصنوعی: ما بر این باوریم که نه تنها آسمان به دور آن شمع می‌گردد، بلکه جوشش و شوق پروانه نیز از عشق آن شمع ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: ما هرچند از دو جهان خارج شده‌ایم، اما خود را در درون خانه‌مان احساس می‌کنیم.

هوش مصنوعی: ما بر این باوریم که اراده و تلاش مردانه، همچون بال پرواز موفقیت است.

هوش مصنوعی: ما عقل را دیوانه تصور می‌کنیم و عشق را دارای خرد و درک می‌دانیم.

هوش مصنوعی: ما دست و شمشیر جهان را تنها به چشم شیشه و پیمانه می‌بینیم، و به این ترتیب، به اهمیت و تأثیر آن‌ها در زندگی‌مان فکر می‌کنیم.

هوش مصنوعی: در این محیط ترسناک و ناآشنا، استقامت و پایداری را به گونه‌ای شاداب و سرخوشانه می‌نگریم.

هوش مصنوعی: در باغ عشق، خوشبختی پررنگ را شبیه به گیاهانی از دیگر جاها می‌دانیم.

هوش مصنوعی: ما گوشه‌ای را می‌شناسیم که می‌تواند ما را از قید و بندهای دنیوی رها کند و آن گوشه، میخانه است.

هوش مصنوعی: ما تمام گفتگوهای دولت هوشیار را فقط داستان و افسانه می‌دانیم.

هوش مصنوعی: وقتی که در دل به دلیل قناعت و کمبود گریه می‌زنیم، می‌دانیم که این احساس به نوعی مانند دانه‌ای است که در گلو گیر کرده است.

هوش مصنوعی: ما بر این باوریم که در بازی عشق، از دست دادن جان همانند یک بازی بچه‌گانه است.

هوش مصنوعی: ما در این دنیای پر از هیاهو و تغییرات، ارزش و اهمیت یک چیز گرانبها را درک می‌کنیم.

هوش مصنوعی: اگر دلی از آرزوها و خواسته‌ها خالی شود، می‌دانیم که آن دل به آرامش و خلوتی عمیق دست یافته است.

هوش مصنوعی: Relying on the superficial pleasures of the world is, in our view, a sign of weakness and unmanliness.

هوش مصنوعی: ما قربانیان حیرت و شگفتی هستیم و در خواب، داستان‌ها و افسانه‌ها را می‌بینیم.