هوش مصنوعی: به به! با بازویی مانند نقره و گل شکوفه‌دار، به نور زیبایی تو، چشمانم درخشان و شگفت‌انگیز شده است.

هوش مصنوعی: برای پیداکردن تو، آن‌قدر با شتاب و بی‌پروا دویدم که دامن صحرا مأمن من شد و همه چیز را در هم کشید.

هوش مصنوعی: به نصیحت افرادی که در لباس زیبا به سر می‌برند توجه نکن، چرا که مانند این است که بخیه به لب زن بزنند یا گلاب را به صورت پارچه‌ی نفیس بریزند. این کارها بی‌معنا و بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: صورت زیبا و جذاب او به خاطر نور و روشنی که از لطف تو نشأت می‌گیرد، مانند ماه می‌درخشد. بنابراین، در برابر زیبایی و محبت تو، سوزانده می‌شود و دیگر نیازی به پناه بردن به سایه‌های تلاش‌های دیگر ندارد.

هوش مصنوعی: بر لبان حریص که همیشه در انتظار دیگران هستند، خاک قناعت را بمالید و در غیر این صورت، تمنا و آرزوهای بی‌پایان، تنها به تشنگی شما می‌افزاید.

هوش مصنوعی: در مکانی بزرگ وجود دارد، اما در آن دل هیچ تفکری بزرگ وجود ندارد. نگاه کن که اینجا فرصتی برای دیدن و تماشا نیست.

هوش مصنوعی: دل من مانند خانه‌ای برای زنبورها شده که پر از شوق و هیاهو است. سرم نیز به خاطر جستجو و تفکر، مانند قلمی زیبا و رنگی شده است به خاطر احساسات و لرزش‌های ناشی از عشق.

هوش مصنوعی: نیازی به شمع و چراغ در کعبه نیست، وقتی که روح انسان مانند ریگ در بیابان به راحتی در حال حرکت است و مانند آبله‌ای بر پا، زخم‌خورده و آسیب‌دیده است.

هوش مصنوعی: در باغی که نسیم بهاری عدالت وزیدن بگیرد، هر کسی که به مانند غنچه در اینجا رشد کند، خواهد شکفت.

هوش مصنوعی: از تأثیرات و تغییرات ناگهانی زندگی نترس، زیرا مثل سیلی که به دشت می‌زند و آن را تغییر می‌دهد، حوادث نیز می‌توانند سرنوشت‌ها را دگرگون کنند.