هوش مصنوعی: در اینجا به این مفهوم اشاره شده است که وقتی طبع آزاد و سرکش است، به چیزهای بی‌اهمیتی مانند خار و خس (گیاهان بی‌ثمر) توجهی نمی‌کند. همچنین، در این شرایط، دام و قفس نمی‌توانند بر روی دل آسیب‌دیده و ناآرام ما تأثیر بگذارند. در واقع، از این جمله می‌توان نتیجه گرفت که روحیه و آرزوهای بلند، انسان را از محدودیت‌ها و مشکلات بی‌اهمیت دور می‌کند.

هوش مصنوعی: دست کمکی و نجات‌دهنده‌ای است که از کارهای هر دو جهان، در دامن توکل ما کشیده شده است.

هوش مصنوعی: هرچند که تو به چشم دیگران توجهی نمی‌کنی، اما هر جایی که قدم می‌گذاری، چشم ما به تو می‌افتد و به تو نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: با آمدن بهار، رنگی به چهره‌اش نمی‌زند، چرا که در گلی زار، این رنگ پریده ما از بین رفته است.

هوش مصنوعی: ما نمی‌توانیم مرگ را نادیده بگیریم، زیرا نگاه ما هرگز سیر نمی‌شود و همیشه به خاک می‌نگرد، مانند دام که همیشه در جستجوی شکار است.

هوش مصنوعی: گفتیم در دوره پیری آرام و گوشه‌نشین خواهیم شد، اما رفتار طمع و حرص ما به ما آسیب می‌زند و ما را خمیده کرده است.

هوش مصنوعی: عشق که دل را دچار پریشان‌حالی و درد کرده، چه کار می‌تواند بکند در برابر زخم‌های زبان دیگران؟ آیا گل‌ها می‌توانند از خارها فاصله بگیرند و زیبایی را در آغوش بکشند؟