هوش مصنوعی: چشم‌های روشنی که به دنیا می‌نگرند، بسته شده‌اند و بال‌های ما مانند شعله شمعی می‌سوزد که ریشه‌اش در سر نهال ماست.

هوش مصنوعی: گرد یتیمی ما مانند جواهر ارزشمندی است که نمی‌توان ناراحتی و اندوه ما را از دل خارج کرد.

هوش مصنوعی: ما با وجود اینکه در خطر هستیم و ممکن است صیاد ما را به دام بیندازد، اما راهی به سوی آن باغ بهشت داریم.

هوش مصنوعی: کسی که از همان ابتدا آنچه را که باید به ما داده، در پایان نیز به خوبی وضعیت و سرنوشت ما را مد نظر دارد.

هوش مصنوعی: ما نمی‌توانیم با یک نگاه تند و جدی از کسی که سوال می‌کند، دوری کنیم؛ چون این کار مانع بروز سوالات و گفتگوها می‌شود.

هوش مصنوعی: تا جایی که می‌توانید، ای معشوقان، خون حلال ما را به گردن نگیرید و در کنارتان ریخته نشود.

هوش مصنوعی: ما مانند جواهری هستیم که در یک دیواره سخت قرار دارد، بنابراین از خشکی و غم رنج نمی‌بریم و آب زلال وجود ما تحت تأثیر این مشکلات قرار نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که مشک خالص خراب می‌شود، پدید آمدن زخم‌ها و دردهایی که در دل داریم، مانند گردی است که از مسیر آن غزال زیبا به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: هر کس بر اساس گفته‌ها و رفتارهایش، حالت و روحیه‌اش برای دیگران آشکار می‌شود و نمی‌توان وضعیت درونی ما را از دیگران پنهان کرد.

هوش مصنوعی: همیشه به خاطر احترام که از تواضع و خاکساری ناشی می‌شود، از دست می‌رود و رندان (نافرمان) خوشان چیزی از ما می‌گیرند.

هوش مصنوعی: امروز به دلیل ناتمامی‌اش، هیچ چیز کامل‌تر از ما نیست. هر کسی که ناقص است، چگونه می‌تواند از کمال ما باخبر شود؟