حکیم رکنا (مسیح کاشانی):

به صفات آدم اکنون که خدا ستود ما را 

چه غمست از اینکه شیطان نکند سجود ما را 

ز نشانِ سنگِ طفلان تن ما گرفته زینت 

فلکیم و خوش نماید بدن کبود ما را

همه آتشیم اما ز سیاه‌بختی ما 

بوَد اینکه آه با خود نبرد چو دود ما را

تن ما ز پای تا سر شده قفلِ ناامیدی 

به کلیدِ نیک‌بختی نتوان گشود ما را 

ز خیال چشم مستی شده ضعف تن بدانسان 

که توان فشرد چون می عدم از وجود ما را

به زیان و سودِ گیتی چو «مسیح» دل میالا 

که زیان رسد به گیتی همه جا ز سود ما را.

آیینه های روشن گوش و زبان نخواهند

از راه چشم باشد گفت و شنود ما را

از جسم هر چه کاهید بر جان فزود ما را...