هوش مصنوعی: تلاش نکنید که راهی به پناهگاه دل ما پیدا کنید، زیرا این مکان از هر دو جهان فراتر است و فراتر از همه‌چیز برای دل ماست.

هوش مصنوعی: دنیا نمی‌تواند ما را به بند کشد و محدود کند، زیرا دل ما از این زنجیرها آزاد است.

هوش مصنوعی: اگر عشق و علاقه به گوهری ارزشمند تبدیل شود، دیگر راز و رازی وجود نخواهد داشت که نتواند در عمق احساسات ما غوطه‌ور شود.

هوش مصنوعی: ما به خاطر نادانی خود ارزش واقعی‌مان را نمی‌دانیم، وگرنه شب قدر، ارزش عمیق و خاصی دارد برای دل‌های ما.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند زیبایی‌های خیره‌کننده و بی‌نظیر او را درک کند؟ حتی اگر چشمان ما به او نگاه کند، باز هم دل ما به طور کامل از زیباییش سیراب نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر چشمان مردم با سرمه روشن شود، چشمان دل ما به خاطر درد و غم، بینا و آگاه شده است.

هوش مصنوعی: اگر دیگران در پرواز و رهایی می‌درخشند، باید بگویم که دیدن دل ما تنها با بستن چشم‌ها و دور کردن نگاه ممکن است.

هوش مصنوعی: اگر خواسته ارباب هوس، وصال محبوب باشد، در حقیقت ترک این خواهش، خواسته دل ماست.

هوش مصنوعی: اگر صد میکده هم خون دل ما را صرف کنند، رنگ و حالت دل ما تغییر نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: چشم وقتی به کار بیفتد، سیاه‌چاله لیلی به خاطر غم تو، در دل بیابان ما به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبای تو هرگز نمی‌تواند در عمق دل ما، گوهری نایافته را پیدا کند.

هوش مصنوعی: بهاری که در دل و جان ماست، در سنگ‌ها اثری نمی‌گذارد و تنها با نوشیدن شراب، می‌توانیم از خشکی احساسات خود رهایی یابیم.

هوش مصنوعی: دل ما به قدری زخم و درد دارد که مانند ورق لاله‌ای در این باغ، محزون و آشفته است.

هوش مصنوعی: دل ما از تنهایی و عدم هم صحبتی رنج می‌برد و احساس می‌کند که به سبب نبودن یک همدم، پژمرده و بی‌روح شده است. اکنون در جستجوی یک دوست و همنفس هستیم تا با حضورش، جان تازه‌ای به دل ما ببخشد و روحمان را احیا کند.

هوش مصنوعی: شمعی که داغ و درد سوزان دل را به نمایش می‌گذارد، نمی‌توان یافت که بتواند جمع دل‌های ما را روشن کند.