هوش مصنوعی: چشم انداز ما بر آسمان می‌تابد و دل ما مانند ساحلی است که دریا از آب گوهرهای ما سرشار است.

هوش مصنوعی: در نامه‌ی ما نباید حرف ناپخته‌ای وجود داشته باشد، چون از دل صدف باید گوهر اصلی نمایان شود.

هوش مصنوعی: وقتی ماهی که در عمق آب زندگی می‌کند، سنگی را می‌بیند، از لابه‌لای پرده آب، راهی به بیرون پیدا می‌کند و درخششی از وجود خود را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هرچند که ما توانایی و قدرتی نداریم، اما مانند شبنم که به خاطر تابش خورشید وجود دارد، از نور و محبت او بهره‌مند هستیم و به همین دلیل ارزشمندیم.

هوش مصنوعی: ما شیرین و خوش‌خلقیم، ولی عصبانی نمی‌شویم. از تحرکات و حرکات کوچک در کوچه‌ها هم ناراحت نمی‌شویم.

هوش مصنوعی: آزادی ما به میزان رشد و بلوغ ما وابسته است و ثمره ما به نحوه خامی یا ناپختگی‌مان وابسته است.

هوش مصنوعی: زمانه را با بی‌توجهی رد می‌کنیم، مانند اینکه برای حفاظت از خود چشم‌هایمان را از دشمن می‌پوشانیم.

هوش مصنوعی: ما با همراهی عقل به هیچ مقصدی نرسیدیم، چون راه ما به قدری پیچیده بود که راهنما نیز نتوانست ما را هدایت کند.

هوش مصنوعی: ای خدا، کسی که دعا کرد تا قافله در سفر ما از آرامش و آسایش بی‌بهره نباشد.

هوش مصنوعی: اگر روزی گردونه‌ی زمان برای ما درد و مشکل ایجاد کند، دل صائب مانند دل صبحگاه، از شدت ناراحتی و غم پاره خواهد شد.