هوش مصنوعی: در این غمخانه، نوشیدن به دنبال خود زهر را به همراه دارد و هیچ شکایتی از تلخی زندگی وجود ندارد، مگر برای کسی که دوراندیش و با بصیرت است.

هوش مصنوعی: دل که بسوزد، اختیار از دست می‌رود و شمع نمی‌تواند گریه و آه خود را کنترل کند.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و رمز و راز وجود اشاره دارد. سوال می‌کند که آیا نشانه‌های سیاه در چانه، نیکویی‌های یک معشوق هستند یا این که مانند شبی پرنور و ارزشمند، روشنایی خاصی را به وجود آورده‌اند. در کل، شاعر به زیبایی ظاهری و تاثیر آن بر روح و احساسات انسان تأکید می‌کند.

هوش مصنوعی: به جز درد و رنج، نتیجه‌ای برای صداقت وجود ندارد، چرا که حقیقتاً نان با خون و درد جان می‌گیرد و صبح صادقانه‌ای به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: فکرِ خلاق و پررنگ هیچ مانعی در پیش ندارد، همان‌طور که حنا در یک شب خود را به هند می‌رساند.

هوش مصنوعی: هر کسی که با نگرش کوتاه‌مدت و بی‌فکری به زندگی نگاه کند، بدون آنکه نیازی باشد، به سمت مرگ می‌شتابد و در این مسیر به اسب خود فشار می‌آورد.

هوش مصنوعی: هرچند دیگران ممکن است خود را به شکل‌ها و نقش‌های مختلف در معرض نمایش قرار دهند، اما در نهایت، در خانهٔ خود و در مقابل آینه، واقعاً خود را به خوبی نمی‌شناسند و در میان جمع گم می‌شوند.

هوش مصنوعی: همراهان تنبل و بی‌تحرک من، سنگ‌لاخ و مانع سیر و سفر من شده‌اند؛ وگرنه من خودم با تلاش و کوشش به منزل و مقصدم می‌رسیدم.