غزل شمارهٔ ۷۸۹
رحمت گرفته روی ز گرد گناه ما
آیینه تیره روز ز روی سیاه ما
هر قطره ای که در صدف ابر رحمت است
چون مهره گل است ز گرد گناه ما
بر جسم آنقدر که فزودیم همچو شمع
شد مایه زیادتی اشک و آه ما
ما چون حباب، تشنه محویم ازین محیط
سهل است موج اگر برباید کلاه ما
ما در رکاب جذبه توفیق می رویم
رطل گران چگونه شود سنگ راه ما؟
چون بحر در کشاکش موج است مضطرب
روی زمین ز ریگ روان گناه ما
ما را غلط به لشکر اصحاب فیل کرد
از دور دید کعبه چو کوه گناه ما!
داریم چشم آن که شود روز بازخواست
سر پیش پا فکندن ما، عذر خواه ما
صائب که را گمان که سیه مست غفلتی
در شاهراه توبه شود خضر راه ما؟
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
رحمت گرفته روی ز گرد گناه ما
آیینه تیره روز ز روی سیاه ما
هوش مصنوعی: نعمت خداوند بر ما باعث شده که از گناه و ستمی که انجام دادهایم، عذاب نکشیم و کدورتهای ناشی از کارهای ناپسند ما به خاطر رحمتش از بین برود.
هر قطره ای که در صدف ابر رحمت است
چون مهره گل است ز گرد گناه ما
هوش مصنوعی: هر قطره بارانی که از ابرهای رحمت نازل میشود، مانند دانههای گلی است که به خاطر اشتباهات و گناهان ما به وجود آمده است.
بر جسم آنقدر که فزودیم همچو شمع
شد مایه زیادتی اشک و آه ما
هوش مصنوعی: هر چه به جسم و ظاهر خود افزودیم، مانند شمعی که ذوب میشود، باعث افزایش اشک و آه ما شد.
ما چون حباب، تشنه محویم ازین محیط
سهل است موج اگر برباید کلاه ما
هوش مصنوعی: ما مانند حباب هستیم و از این دنیا و محیط اطراف خود تشنه گم شدن و محو شدنیم. اگر موجی ما را ببرد، اصلاً مهم نیست.
ما در رکاب جذبه توفیق می رویم
رطل گران چگونه شود سنگ راه ما؟
هوش مصنوعی: ما در پی تأثیرات مثبت و موفقیت تو حرکت میکنیم، پس چگونه ممکن است بار سنگین و دشواریها، مانع پیشروی ما شوند؟
چون بحر در کشاکش موج است مضطرب
روی زمین ز ریگ روان گناه ما
هوش مصنوعی: به دلیل گناهان ما، زمین در حالتی پر آشوب و ناآرام است، مانند دریا که در تلاطم امواج به سر میبرد.
ما را غلط به لشکر اصحاب فیل کرد
از دور دید کعبه چو کوه گناه ما!
هوش مصنوعی: ما را به اشتباه به گروه کسانی که برادران فیل هستند ملحق کردند؛ از دور که کعبه را دید، گناه ما همچون کوهی بزرگ احساس شد.
داریم چشم آن که شود روز بازخواست
سر پیش پا فکندن ما، عذر خواه ما
هوش مصنوعی: ما منتظر روزی هستیم که به محاکمه کشیده شویم و در آن روز فقط عذرخواهی کنیم و سرمان را به خاطر کمکاریها و خطاها پایین بیندازیم.
صائب که را گمان که سیه مست غفلتی
در شاهراه توبه شود خضر راه ما؟
هوش مصنوعی: صائب به این فکر است که آیا کسی باور کرده که در مسیر توبه، شخصی در حال بهبودی و بازگشت به سمت راه درست باشد که مانند خضر، راهنما و رهنما باشد، در حالی که او در واقع غافل و دچار مشکلات خود است.