هوش مصنوعی: چگونه می‌توانیم آن شعله‌ی پنهان در دل خود را به تو نشان دهیم؟ مانند شمعی که در خود می‌سوزد و نمی‌تواند حرف بزند.

هوش مصنوعی: در چشمان ما گریه نباید نشانه شادی باشد، زیرا این چشمه (عواطف ما) چیزی برای فروش ندارد.

هوش مصنوعی: ما مثل پرنده‌هایی هستیم که بر روی شاخه‌ای نشسته‌ایم و بهانه‌جوییم، اما اگر نسیمی بوزد، آشیانه‌مان به هم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: نی به ما از کوچه‌ها دم می‌زند، پس از گذر از آن غافل نشو از ناله‌های دلی که آتش زبان ما را می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: اگر کسی که در حال مسخره کردن و دست انداختن است، به نمکدان فقط بسنده کند و به عمق وجود ما نفوذ نکند، روشن خواهد شد که فکر و عقل ما در نهایت بیدار می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه فاخته‌ها به طور مداوم در حرکت هستند، رنگ لباس سرو ما به خاکستری تبدیل شده است.