هوش مصنوعی: ما از اشک و غم خود بر زمین چمن می‌افشانیم. در حالی که در دوری از وطن هستیم، خاطرات و روزهای خوب آن را مرور می‌کنیم.

هوش مصنوعی: هر سنگی که به چشم ما بیفتد، به نظرمان آنقدر زیبا و با ارزش می‌آید که مانند عقیق یمن می‌سازیم.

هوش مصنوعی: در روزگاری که زندگی و بقا در خطر است، مانند آب حیات، ما در شرایط سخت و بی‌آبی قرار داریم و در این وضعیت به وطن خود اهمیت می‌دهیم.

هوش مصنوعی: اگر قلمی از استخوان ما به وجود آید، به خاطر دیوانگی‌مان، زیر کفن خود، نوشتن خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: آیینه که در آن سخن نمی‌گوید و در برابر حقایق رو نمی‌شود. ما نیز در حال صحبت کردن درباره موضوعاتی هستیم که خودمان را در آن نشان می‌دهیم.

هوش مصنوعی: در میان صحبت‌های پرنده‌ای مانند طوطی، ما در محفل‌ها و مجالس تنها به یاد صحبت‌های بزرگ و مقدس می‌پردازیم. همچون مسیح، ما نیز در بیان کلمات خود معنای عمیقی داریم.

هوش مصنوعی: خال مشکین غزال مانند یک نافه است و ما در کام شیر، خوشی ختن را تجربه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: دل‌های عاشق همواره با امید و آرزو زنده‌اند، و ما در دل خود در کنار زیبایی‌های طبیعی، احساساتی عمیق و گاهی دردناک را تجربه می‌کنیم.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که کسی که به ت(read و نوشتن) و هنر سخنوری مشغول است، به نوعی در معرض توجه و ستایش قرار می‌گیرد. به عبارتی دیگر، کسی که در این مسیر تلاش کند و تمرین کند، به مقام والایی دست می‌یابد.