هوش مصنوعی: من طعم تلخ درد و ناامیدی را چشیده‌ام و حالا با اندوه و تأسیس، به سراغ شادی و نشئگی می‌روم.

هوش مصنوعی: زنی که در خون غوطه‌ور است، دیگر هیچگاه به زخم دندان‌های پشیمانی لب‌های خاموشش توجهی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: هر کس که به عمق سکوت و آرامش دست یابد، مانند صدفی که در دریا یافته می‌شود، گوش خود را مانند ظرفی برای دریافت نغمه‌های زیبا و ظریف می‌سازد.

هوش مصنوعی: از دشمنان و مرافقت‌های ظاهری آن‌ها فریب نخور. از آن‌ها که بر خلاف ظاهرشان نیت‌های بدی دارند، دوری کن. به ظاهر آرام و ساکت آن‌ها اعتماد نکن، زیرا ممکن است در زیر آن، خطرهای بزرگی نهفته باشد.

هوش مصنوعی: ای لباس زیبای من، آن را از دوشم بردار؛ من دستم را به نشانه توجه و ارادت به کسانی که در حال نوشیدن شراب هستند، دراز کرده‌ام.

هوش مصنوعی: قلم شاعر خوش‌زبان بر سر شور و هیجان آمده است، به‌گونه‌ای که شکر را به دقت به‌هم می‌زند و همگان را به شنیدن زیبایی‌های آن دعوت می‌کند.