گنجور

غزل شمارهٔ ۷۷۷

از جنبش نسیم کرم زنده ایم ما
زین باد همچو شیر علم زنده ایم ما
هر چند همچو ذره بی قدر حادثیم
از نور آفتاب قدم زنده ایم ما
گلبانگ زندگی به اثر می شود بلند
چندان که جا هست، چو جم زنده ایم ما
چون شبنم از چراندن چشم است رزق ما
نه همچو دیگران به شکم زنده ایم ما
دوران عمر ما نبود پای در رکاب
دایم چو نام اهل کرم زنده ایم ما
روشن شود چراغ دل ما ز یکدگر
چون رشته های شمع، به هم زنده ایم ما
بار گران، سبک به امید فکندن است
عمری است بر امید عدم زنده ایم ما
صائب ز خوان نعمت الوان روزگار
چون عاشقان به خوردن غم زنده ایم ما

اطلاعات

وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

از جنبش نسیم کرم زنده ایم ما
زین باد همچو شیر علم زنده ایم ما
هوش مصنوعی: ما از نسیم ملایم زندگی می‌کنیم و به مانند شیران، با علم و دانش زنده‌ و پرتوان هستیم.
هر چند همچو ذره بی قدر حادثیم
از نور آفتاب قدم زنده ایم ما
هوش مصنوعی: ما اگرچه مانند ذره‌ای کوچک و بی‌ارزش هستیم، اما به خاطر نور آفتاب زندگی می‌کنیم و وجود داریم.
گلبانگ زندگی به اثر می شود بلند
چندان که جا هست، چو جم زنده ایم ما
هوش مصنوعی: صدای زندگی به اندازه‌ای بلند و تأثیرگذار می‌شود که جایی برای شنیدن آن وجود دارد؛ زیرا ما همچون جم زنده‌ایم.
چون شبنم از چراندن چشم است رزق ما
نه همچو دیگران به شکم زنده ایم ما
هوش مصنوعی: ما مانند دیگران زندگی‌مان را با پر کردن شکم نمی‌گذرانیم، بلکه مانند شبنم که از چشم می‌چکد، زندگی‌مان از دل و چشمی دیگر تأمین می‌شود.
دوران عمر ما نبود پای در رکاب
دایم چو نام اهل کرم زنده ایم ما
هوش مصنوعی: زندگی ما همیشه در حال حرکت نیست و ما تنها به خاطر یاد و نام نیک کسانی که دستشان در یاری به دیگران دراز است، زنده‌ایم.
روشن شود چراغ دل ما ز یکدگر
چون رشته های شمع، به هم زنده ایم ما
هوش مصنوعی: دل‌های ما مانند رشته‌های شمع به هم پیوسته‌اند و با نور یکدیگر روشن می‌شوند. ما به دلیل ارتباط و محبت مشترک‌مان زنده‌ایم.
بار گران، سبک به امید فکندن است
عمری است بر امید عدم زنده ایم ما
هوش مصنوعی: زندگی ما پر از آرزوها و امیدهاست، با اینکه گاهی بار سنگینی به دوش داریم، اما همچنان به انتظار روزی بهتر هستیم. عمری را صرف این امید کرده‌ایم که روزی بر مشکلات غلبه کنیم و از این وضعیت رهایی یابیم.
صائب ز خوان نعمت الوان روزگار
چون عاشقان به خوردن غم زنده ایم ما
هوش مصنوعی: ما از سفره نعمت‌های گوناگون زندگی بهره‌مندیم، اما مانند عاشقان، در تحمل غم‌ها زندگی می‌کنیم.

حاشیه ها

1395/01/14 16:04
محسن شفیعی

بیت چهارم و ابیات بعدش باید در اغاز غزل قرار گیرند
مطابق چاپ محمد قهرمان

1398/10/28 00:12
م. ح. بهاری (خطیب)

درود
بیت سووم چنین درست تر می آید:
چندان که جای هست، چو جم زنده ایم ما.
سپاس و بدرود