هوش مصنوعی: انتخاب‌ها و اراده ما چگونه می‌تواند در مقابل اختیار و قدرت خداوند قرار بگیرد؟ مانند این است که چه تاثیری می‌تواند شعله‌های کوچک در برابر نور درخشان آفتاب داشته باشد؟

هوش مصنوعی: ای فرشتگان و نورانیان آسمان، به ما کمک کنید؛ شاید شعله‌های درون ما از قید سنگ و سختی‌ها آزاد شود.

هوش مصنوعی: ما از زیبایی‌ها و مزایای دیگران دوری کرده‌ایم، زیرا خوشبویی و زنگی که داریم، همانند عطر عنبر، ناشی از نفس و وجود خود ماست و بهار زندگی‌مان از درون خودمان سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در شرایطی که درون کوزه قرار داریم، چه نیازی به زحمت کشیدن داریم؟ دریا از شدت انتظار ما به زمین می‌زند.

هوش مصنوعی: بسیاری از دل‌ها در انتظار هلالی از امید هستند که به زودی از بین گرد و غبار برآید و ما را نجات دهد.

هوش مصنوعی: دل ما همیشه در حال تپیدن است، چه در زمان وصال و چه در زمان جدایی. در واقع، دل ما همیشه در یک وضعیت بی‌قراری به سر می‌برد، حتی اگر در لحظاتی آرامش داشته باشد.

هوش مصنوعی: در این شکارگاه شگفت‌انگیز، دیگر دام و قفسی باقی نمانده است و دل ما از ترس آرام گرفته است.

هوش مصنوعی: عاقل هرگز خود را به دردسر نمی‌اندازد و خود را به اوضاع سخت نمی‌کشاند. ای جسم، در روز قیامت به خاطر ما انتظار نکشید.

هوش مصنوعی: در سرزمینی که همواره آرامش و خوشبختی وجود دارد، تغییر و تحولی نیست. صائب، در اینجا به این نکته اشاره دارد که فصل پاییز و بهار ما یکسان و بدون تفاوت است.

هوش مصنوعی: بهاری خوش و پرنشاط فرا رسیده است، اما بهار واقعی و شورانگیز ما هنوز نیامده است.