هوش مصنوعی: زمانی که نی در حال ناله است، رشته‌های وجود ما نیز از درد و غم پر شده است. اگر نفس‌های ما بیش از حد درد بکشند، درد ما را عمیق‌تر می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که صبح با رنگ قرمز افق لبخند زدیم، هرچند که فقط چند نفس کوتاهمان بود.

هوش مصنوعی: در جایی که سنگ هم تحت فشار و گرما نرم می‌شود و آب می‌شود، ما یک عمر در آنجا ماندیم و نتوانستیم به حالت شیرین و دلپذیر خود برسیم.

هوش مصنوعی: ای دل سنگی، بر روی شیشه‌های شکسته نمی‌توانی پیروزی بیابی. پس به دل بیمار ما آسیبی نزن.

هوش مصنوعی: هرگاه ناله ما به آسمان برمی‌خیزد، صد نگاه بد از ما دور می‌شود. ای شعله، به سادگی از آتش ما عبور نکن.

هوش مصنوعی: هرگاه که با موهایت بازی کنی و خودت را به آن‌ها مشغول کنی، فراموش نکن که دل ما در حال رنج و درد است.

هوش مصنوعی: کیست که به دنبال جان غزالان بی‌گناه برود؟ جایی که مهار ما بر چین زمین نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: در مبارزه برای آزادی، تلاش کردن مانند دست و پا زدن در بندهایی است که خود خداوند بر ما نهاده است، و این تلاش در واقع بی‌فایده و بی‌معناست.

هوش مصنوعی: در خاک ناچیز و بی‌ثمر، دانه نمی‌تواند رشد کند و این موضوع دل ما را که پر از درد و غم است، نگران می‌کند.

هوش مصنوعی: موهای سفید و نشانه‌های پیری نشان‌دهنده‌ی عمر و تجربه هستند. اما در اینجا به این نکته اشاره شده که سمند (اسب) ما نیازی به تنبیه و تازیانه ندارد، به این معنا که هنوز توانایی و شجاعت لازم را دارد و می‌تواند به خوبی پیش برود. به نوعی، این بیانگر شجاعت و اراده‌ی مداوم است، حتی با وجود گذر زمان.

هوش مصنوعی: صائب، بگو و بگو، زیرا گفتار با وقار تو آرامش‌دهنده‌ی دل‌های سخت‌پسند ماست.