هوش مصنوعی: به خاطر عشق و اشتیاقی که داشتم، تمام زندگی‌ام را به سیلاب سپردم و خانه‌ام را به دشت پر خاری تبدیل کردم.

هوش مصنوعی: او با لب‌های میگونش، زیبایی و کیفیتی به شراب شبانه می‌افزاید.

هوش مصنوعی: اهل درد در غم و ناراحتی خود اختیاری ندارند و آتش سینه‌شان مثل شعله‌ای می‌سوزد.

هوش مصنوعی: اگرچه لبانت در اثر خط سبز سیاه و مست شده‌اند، اما به طور ناخودآگاه بهانه‌ای برای نوشتن می‌آوری.

هوش مصنوعی: صدای دل‌انگیز تو ای شاخه گل از طلا بهتر است، پس از بلبلان برای آب و دانه دریغ نداشته باش.

هوش مصنوعی: در زمین‌های بی‌ثمر، دانه‌ای که پاک است کند می‌روید و نمی‌توان آن را به زاهدان نسبت داد. مانند شعرهای عاشقانه که در دل عاشقانه نگنجد.

هوش مصنوعی: بلبل بیهوده خود را آزار می‌دهد، چرا که در دل کسی که شاداب است، آهنگش تأثیری ندارد.

هوش مصنوعی: حق که همه مشکلات را حل می‌کند، پس چرا موهای بلند نتوانند جای شانه را بگیرند؟

هوش مصنوعی: من از هر کسی که به من نگاه غیرمستقیم و کج کند، سپاسگزار خواهم بود؛ چرا که تیر کج هرگز هدف را از جا نمی‌برد و دل را به هدف نمی‌زند.