هوش مصنوعی: دل شب‌ها را با شرابی از گل لاله پر نکن و نگذار که این درد و غم مانند داغی بر دل بماند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند در طول عمرم، کیفیت و طعم خوش شراب دو ساله را از من بگیرد.

هوش مصنوعی: ساقی به قدری دلنشین و زیباست که اگر می‌خواهد کمی از شراب بریزد، با یک حرکت چشم خود می‌تواند پیاله را پر کند.

هوش مصنوعی: اشک به عنوان همدردی با دل‌های سوگوار وجود دارد و شبنم می‌تواند به آرامی داغ دل لاله را تسکین دهد.

هوش مصنوعی: صدای ناله در دل سنگ مانند کوه تأثیر بیشتری دارد. این ناله جلوه‌هایی دارد که مانند دو بال پرواز می‌کنند.

هوش مصنوعی: عشق و احساسات عمیق می‌توانند ما را از درد و مشکلات رهایی بخشند. این عشق را باید به گونه‌ای در زندگی‌مان سامان دهیم تا تمام وجود ما را در بر بگیرد و به ما معنای جدیدی ببخشد.

هوش مصنوعی: چهره‌ای که به خاطر آن، ستاره‌ام از شدت اشتیاق می‌سوزد، مانند آتشی که در خون خود می‌کشد، مردمک چشم را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به چشمان یار با شوخی نگاه کرد، زیرا حتی سایه‌ی خودم این غزال را می‌ترساند.

هوش مصنوعی: چهره او به خاطر اشک‌های من رنگ سبز گرفته و خون مشک به عمق دل می‌نشیند، مانند رنگ برگ‌های لاله.

هوش مصنوعی: صائب با نوشیدن شراب کهنه، توانسته است ریشه‌های غم‌های قدیمی را از دل خود بیرون بکشد.