هوش مصنوعی: جاسوسان از رازهای پنهان من خبر ندارند، زیرا نبض من زبان مرا بسته است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از دهان خارج می‌شود، بدون پشیمانی نیست و مانند دوختن زخم، کلام می‌تواند جراحت‌های ناشی از سکوت را التیام بخشد.

هوش مصنوعی: درد دل من باعث شده عشق پنهان من آشکار شود. نمی‌توانم در آغوش گرفتنی که مخفی است، سر و صدای ناقوس را بپوشانم.

هوش مصنوعی: افرادی که به مقامات معنوی دست یافته‌اند، در پیشگاه خداوند ارزش و مقامی ندارند و در دیوان و محضر شاهان هم جایگاهی برای اهل جاسوسی نیست.

هوش مصنوعی: نمی‌توان مانع تماشای نور شمع شد، اما وای بر شمعی که نورش می‌تواند فانوس را خاموش کند.

هوش مصنوعی: وقتی که فردی پر و بال آزادی نداشته باشد، حتی وقتی در زندان هم باشد، می‌تواند از روزن‌های آن احساس سنگینی و ناراحتی کند. احساس حبس و محدودیت در او بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق اگر در دل کسی شعله‌ور شود، مانند پر پروانه‌ای است که در نور چراغ دوستی می‌سوزد و این باعث می‌شود از مرزهای اخلاقی و عفت فراتر رود.

هوش مصنوعی: هر کسی که به علم و عقل برسد، نمی‌تواند به ظواهر دنیای مادی و فریبنده آن، مانند سراب، توجه کند و آن را جدی بگیرد.