هوش مصنوعی: وقتی که باده بر روی چهره زیبای ماه اثر می‌گذارد، نگاه به آن در برابر نور آفتاب دچار سوزش و آزار می‌شود.

هوش مصنوعی: من در تلاش هستم تا همچون یوسف، زیبایی‌ها و بازیگوشی‌های زندگی را در حالی که در چاه مشکلات و چالش‌ها گرفتار شده‌ام، بررسی کنم.

هوش مصنوعی: بر چهره زیبای تو، هنرمند با دقت نقاطی را به عنوان نشانه‌هایی از بوسه قرار داده است.

هوش مصنوعی: ما در یک طومار پر از ناامیدی گیر افتاده‌ایم و گره‌های این طومار با اشک و آه ما محکم شده است.

هوش مصنوعی: عشق مانند غم‌خوار و تسکین‌دهنده‌ای برای دل ضعیف ماست، همان‌طور که نور برق به شمع روشنایی می‌بخشد.

هوش مصنوعی: اگر به رحمت الهی امیدوار باشیم، می‌توانیم از گناهانمان رهایی یابیم. اما اگر این امید را نداشته باشیم، حس ندامت و پشیمانی چنان سوزاننده خواهد بود که گناهان را به کلی می‌سوزاند.

هوش مصنوعی: مثل سبزه‌ای که زیر سنگ فشار مانده است، شوقی که موجی در دیوار به وجود آورده، از کاه ایستاده است.

هوش مصنوعی: عاشق با چشمی که نمی‌بیند چه باید کرد وقتی که چهره‌ای که مانند ماه است، به طرز زیبایی از آفتاب پرنورتر شده است؟

هوش مصنوعی: وقتی که خاک بر سر آهوهای چین می‌ریزند، در دوران زلف تو، مشک سیاه را (به این معنی که زیبایی و جذابیت تو، مانند مشک سیاه، در روزگار خاصی به اوج می‌رسد).

هوش مصنوعی: هر گل و غنچه‌ای که در این باغ و بوستان وجود دارد، به نوعی نشانه‌ای از زیبایی و زینت کلاه را خواهد شکست.

هوش مصنوعی: از دوری، ما در دل خود به یاد شکوه و زیبایی‌های گذشته می‌افتیم و غفلت ما باعث شده است که به خواب برویم، حتی اگر هنوز راه را ببینیم.